Pracowała w Szpitalu Dziecięcym w Gnieźnie. W 1989 roku otworzyła stołówkę dla ubogich i bezdomnych. Z nieodłączną siatką w dłoni przemierzała ulice Gniezna. Prosiła w piekarniach, sklepach, na targowiskach. Raz w miesiącu z puszką w dłoni kwestowała pod kościołem farnym. W stołówce była codziennie. Bezdomni mówili o niej: „nasza Matka Teresa”.

Za swoją działalność charytatywną siostra Felicja Sieracka była wielokrotnie odznaczana. Nie udzielała wywiadów, nie lubiła, gdy ją fotografowano, nie prosiła o promowanie swojej działalności. Twierdziła, że nie robi nic specjalnego. „Być dla innych, takie jest zadanie siostry miłosierdzia” – mówiła krótko.