Uśpiona wojna

Wojna trwa, choć przerwane zostały mordercze działania zbrojne – izraelskie naloty na Liban, ataki rakietowe Hezbollahu na Izrael oraz starcia obu stron na południu Libanu. Zawieszenie działań zbrojnych jest bardzo kruche. Już doszło do jego złamania i będzie dochodzić nadal.

Kruchy rozejm
Izraelczycy nie mają złudzeń: nad północną granicą kraju czyha śmiertelny wróg – skrajny szyicki Hezbollah. Jego celem jest zniszczenie żydowskiego państwa. Nawet za cenę życia jego arabskich obywateli, których też zabijały i raniły rakiety Hezbollahu.

Hezbollah świadomie sprowokował ten konflikt, wystawiając na śmiertelne zagrożenie ludność Libanu. Jednocześnie pokazał, że jest świetnie przygotowany do prowadzenia nowoczesnej wojny – i w sferze uzbrojenia, i taktyki. Nie został pokonany, zachował zdolność bojową i chełpi się zwycięstwem, a jego przywódca szejk Nasrallah zapowiada gotowość do kontynuowania walki.

W Libanie Hezbollah jest prawie wszędzie – jawnie lub zakonspirowany w tkance społecznej państwa. Wykorzystuje też całą infrastrukturę tego kraju. Zatem, czy atakować wszędzie, czy nie atakować wcale. Hezbollah jest uznany za ugrupowanie terrorystyczne, czego dowody daje od ponad 20 lat. Celem są nie tylko Izrael i Żydzi...

Pokonani
Dyskusja, którą ponownie wywołała ta wojna, dotyczy taktyki walki z terroryzmem. W tym samym czasie, gdy trwały w Libanie i Izraelu naloty, ataki rakietowe i walki, zapobieżono, dzięki wyprzedzającej operacji służb bezpieczeństwa, atakowi muzułmańskich terrorystów na USA i Wielką Brytanię.

W tej wojnie nie ma zwycięzców. Żadna ze stron nie osiągnęła też zakładanego celu, choć roztrząsaniu tych kwestii poświęcone są teraz dyskusje wojskowych, polityków i ideologów. To dyskusja jałowa. Od 60 lat żaden konflikt bliskowschodni nie został rozwiązany ostatecznie. Źródła konfliktów tlą się, aby co kilka lat eksplodować na różnych lokalnych frontach zażartymi walkami.