Jedna z młodych z naszej wspólnoty (nie będę podawał kto, by jej nie zawstydzać) 24 grudnia napisała na Facebooku: „Hej! Jeśli tak, jak Chrystus nie masz się gdzie podziać tego wieczoru, pociąg odwołany i nie masz jak dojechać do rodziny, miałeś/aś plany, które się nagle zmieniły lub po prostu czujesz, że chcesz w tym roku spędzić święta inaczej niż zwykle, to zapraszam Cię do siebie! Jeśli odpowiedziałeś/aś «tak», to znak, że masz do mnie zadzwonić i powiedzieć: «Podgrzewaj barszcz, będę za pół godziny». Moje drzwi są dla Ciebie otwarte!”. I podała swój numer telefonu.

Zdajemy właśnie egzamin z naszego chrześcijaństwa i solidarności. Na granicy na uchodźców czekają kolejki Polaków, którzy odbierają ich do domów. Od rozpoczęcia działań wojennych na Ukrainie ponad 200 tys. osób przekroczyło granicę - poinformował wczoraj premier dopowiadając: „Jestem głęboko poruszony solidarnością i troską Polaków o Ukrainę. Życzliwość nie może powstrzymać brutalności Putina, ale pomoże przetrwać tysiącom”.

„Pokazuję z dumą polski paszport na ulicach walczącego Kijowa! Dziś wielu z Was łamie chleb z uchodźcami z Ukrainy w swoich polskich domach, parafiach, ośrodkach. Dziś dla wielu z Was zniknęły podziały językowe, polityczne i religijne. Dziś wielu z Was miłością leczy rany zadane przez szaleństwo tyranów – napisał o. Jarosław Krawiec, dominikanin, który zdecydował się pozostać w Kijowie.