Ciało obce

Nie jest dobrze używać zbyt mocnych słów do opisu sytuacji, które są mocno złożone i wymagają pewnego niuansowania. Ale są okoliczności, w których trzeba dokonać wyboru: albo nazwać rzecz po imieniu, albo nadal chować się za „wyważaniem racji”, które akurat w danym momencie nie mają sensu. Taką sytuację, w moim odczuciu, stworzyło kilka krajów unijnych z Komisją i Parlamentem Europejskim, forsując bezprawnie – pozatraktatowo – bezpośrednie połączenie wypłaty środków z funduszy unijnych z tzw. mechanizmem oceny praworządności. Poszła za tym zdecydowana większość członków UE, zapewne obawiając się utraty środków potrzebnych do odbudowy dotkniętych pandemią gospodarek. Postawiły się tylko Węgry i Polska, choć trudno uwierzyć, by tylko w tych krajach rozumiano zagrożenie, jakie wiąże się z wepchniętym na siłę, tylnymi drzwiami, mechanizmem o dużym potencjale ideologicznego i politycznego nacisku. Znalazł się wprawdzie jeszcze jeden sprawiedliwy, premier Słowenii, który chociaż nie zgłosił weta dla budżetu, wyraził przekonanie, że przyjęcie mechanizmu będzie oznaczało… koniec Unii Europejskiej.