Nowy numer 11/2024 Archiwum

W stronę nieba

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny było w sztuce przedstawiane bardzo różnie.

Artyści mieli bowiem dość dużą dowolność w pokazywaniu tego wydarzenia bez obawy, że ich dzieło zostanie zakwestionowane przez teologów. Działo się tak dlatego, że choć istniała dawna tradycja wiary we wniebowzięcie, dogmat o nim został ogłoszony dopiero 1 listopada 1950 roku. „Ogłaszamy, orzekamy i określamy jako dogmat objawiony przez Boga: że Niepokalana Matka Boga, Maryja, zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej” – czytamy w konstytucji apostolskiej Piusa XII Munificentissimus Deus.

Jednym z najchętniej powielanych pomysłów było pokazanie pustego grobu z pochylonymi nad nim apostołami i Maryją na chmurze nad nimi. Zwykle apostołowie są na tych obrazach zaskoczeni. Bonawentura Emler (1831–1862), malarz z Wiednia, postanowił ukazać uczniów Jezusa jako w pełni świadomych tego, co się dzieje. Pozdrawiają Matkę Bożą, machając do Niej rękami. Na pustym grobie pozostał ślad Jej obecności – kwiaty lilii – symbolizujący czystość Matki Bożej.

Maryja już nie widzi apostołów, patrzy w górę, a Jej myśli zapewne podążają już ku spotkaniu z Synem. Jej postać otacza złota mandorla – aureola oznaczająca rzeczywistość nieba. Pas chmur, na których stoi, dodatkowo oddziela niebo od ziemi.

Temu ważnemu wydarzeniu artysta nadał „oprawę liturgiczną”. Większość otaczających Matkę Bożą aniołów przygrywa Jej na różnych instrumentach lub śpiewa, spoglądając w partyturę. Jeden z aniołów, namalowany z prawej strony, klęcząc, okadza kadzidłem osobę Wniebowziętej

Leszek Śliwa

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Leszek Śliwa

Zastępca sekretarza redakcji „Gościa Niedzielnego”

Prowadzi stałą rubrykę, w której analizuje malarstwo religijne. Ukończył historię oraz kulturoznawstwo (specjalizacja filmoznawcza) na Uniwersytecie Śląskim. Przez rok uczył historii w liceum. Przez 10 lat pracował w „Gazecie Wyborczej”, najpierw jako dziennikarz sportowy, a potem jako kierownik działu kultury w oddziale katowickim. W „Gościu Niedzielnym” pracuje od 2002 r. Autor książki poświęconej papieżowi Franciszkowi „Franciszek. Papież z końca świata” oraz książki „Jezus. Opowieść na płótnach wielkich mistrzów”, także współautor dwóch innych książek poświęconych malarstwu i kilku tomów „Piłkarskiej Encyklopedii Fuji”. Jego obszar specjalizacji to historia, historia sztuki, dawna broń, film, sport oraz wszystko, co jest związane z Hiszpanią.

Kontakt:
leszek.sliwa@gosc.pl
Więcej artykułów Leszka Śliwy