Zęby jadowe węży nie brzmią dobrze. Ale po kolei.

Nieuzasadnione obawy przed kłującymi przedmiotami są klasyfikowane różnorodnie. Aichmofobia jest strachem przed ostrymi, spiczastymi przedmiotami. Belenofobia dotyka osoby, które boją się igieł i szpilek. Lęk przed zastrzykami nazywa się trypanofobią. Czasem trudno jest stwierdzić, gdzie leży granica między fobią a zwykłym strachem, który wynika z tego, że iniekcja po prostu nie jest przyjemnym doświadczeniem.

Nie tylko u dzieci

Fobia igłowa rozpoczyna się najczęściej w wieku 5,5 roku. Apogeum objawów zauważa się u 7–9-latków. Wraz z dorastaniem ten strach stopniowo znika. Bywa jednak, że nieuzasadniony lęk jednak nie przemija i może trwać przez całe życie, utrudniając poddawanie się różnym procedurom medycznym. Statystyki pokazują, że 6–7 proc. dorosłych unika leczenia stomatologicznego, gdy wiąże się ono z iniekcją. Z innych medycznych zabiegów, wymagających iniekcji, rezygnuje 5,2 proc. pacjentów. Strach przed zastrzykami może być zapisany w genach. Ankieta pokazała, że aż 80 proc. badanych stwierdziło, że ktoś z bliskich odczuwa takie same obawy przed igłami jak oni.

GN 36/2019 DODANE 05.09.2019 AKTUALIZACJA 03.10.2019

Dlaczego zastrzyki bolą?

Ilekroć dostawaliśmy zastrzyki, tylekroć zapewniano nas: „nie będzie bolało”. Bolało jednak za każdym razem. I nic dziwnego – w skórze odkryto bowiem nowy narząd czuciowy.  

Na odczuwanie bólu wpływają również negatywne wspomnienia. Jeśli obserwowaliśmy zabieg medyczny u kogoś bądź sami byliśmy poddawani bolesnej procedurze medycznej, kolejne zabiegi mogą przywoływać negatywne skojarzenia. W przypadku dzieci ważną rolę odgrywają także osoby, które im towarzyszą podczas procedur medycznych. Z badań wynika, że w przypadku kilkutygodniowych dzieci większy ból odczuwają pociechy nadopiekuńczych matek niż niemowlęta, których matki były bardziej wyważone w swoich reakcjach na zabieg. Wpływ towarzystwa potwierdzono także w przypadku starszych dzieci.