Jak uczniowie oceniają wiedzę zdobytą na wychowaniu do życia w rodzinie?

Zasady wspierające nauczanie WDŻ

Portal dla nauczycieli i rodziców Wychowanie do Życia w Rodzinie podaje za czasopismem "Biblioteczka reformy MEN" (autorka: prof. dr hab. Krystyna Ostrowska, 2001) dziewięć zasad, których stosowanie powinno wspierać wysiłek edukacyjny podejmowany podczas przedmiotu wychowanie do życia w rodzinie.

1. Zajęcia edukacyjne wychowanie do życia w rodzinie powinny być traktowane z całą powagą, jakiej domaga się praca z człowiekiem, któremu przysługuje godność, szacunek, wolność, miłość i troska, a jednocześnie z racji wieku potrzeba zrozumienia złożoności człowieka w wymiarze biologicznym, psychicznym, społecznym i duchowym.

2. Uczeń jest członkiem rodziny, ma więc przeszłe i aktualne doświadczenia rodzinne, posiada pewną wiedzę o rodzinie, wyniesioną z własnego życia oraz obserwacji innych. Tak więc rodzina, w której dziecko żyje, jest ze swej natury pierwszym w tym zakresie wychowawcom i nauczycielem. Jednocześnie rodzice mają niezbywalne prawo i obowiązek wychowywać swoje dzieci. Szkoła nie działa więc w próżni, ale musi uwzględniać przeszłe i aktualne doświadczenia dziecka.

3. Wychowanie do życia w rodzinie ma szerszy wymiar, gdyż rodzina jest tym miejscem, w którym dokonuje się przekazywanie kultury, tożsamości narodowej i rodowej, wartości oraz norm, a więc jest to również wychowanie do przeżywania i urzeczywistniania więzi narodowej, społecznej, a nawet ogólnoludzkiej.

4. Rodzina wprowadza dzieci w rzeczywistość duchową, religijną, moralną, a więc również wychowanie do życia w rodzinie nie może abstrahować od tożsamości religijnej uczniów, od ich rozwoju religijnego i nie może być zamknięte na oficjalne nauczanie Kościołów.

5. Wychowanie do życia w rodzinie opiera się zawsze na fundamencie wartości, które muszą być wyraźnie akcentowane. Przede wszystkim chodziłoby o takie wartości, jak życie ludzkie, prawda, miłość, odpowiedzialność, wiara religijna, szacunek dla człowieka, szacunek dla pracy ludzkiej, wspólne działanie, wierność, solidarność w dobrym, rzetelność, zdrowie.

6. Nauczyciel prowadzący zajęcia wychowanie do życia w rodzinie powinien być autentyczny. Nie może uczyć wiedzy o wartościach i normach, których sam nie podziela i nie urzeczywistnia. Na ten postulat zwraca się obecnie coraz większą uwagę, argumentując, że nie można wychować człowieka wolnego, odpowiedzialnego, empatycznego, solidarnego z innymi, sprawiedliwego, bez osobistego prezentowania takich postaw i zachowań przez nauczycieli oraz wychowawców.

7. Przekaz wiedzy, pomoc w zdobyciu umiejętności i stymulowanie rozwoju osobowości powinny być dostosowane do wieku oraz poziomu rozwoju dzieci i młodzieży, z uwzględnieniem warunków socjokulturowych środowisk, z których się wywodzą.

8. Rozwój osobowości w świetle współczesnych kierunków psychologicznych nie może być utożsamiany z rozwojem potrzeby seksualnej ani od niej wyłącznie uzależniany.

9. Nauczyciel prowadzący zajęcia edukacyjne wychowanie do życia w rodzinie powinien śledzić i wykorzystywać w swojej działalności aktualne osiągnięcia nauk o człowieku, jego zachowaniu oraz uwarunkowaniach.