Można te słowa odnieść do całej dobrej literatury, która sprawia, że język oczyszcza się z brudu i promieniuje na to, jak mówimy na co dzień. To podstawowy pożytek, jaki czerpiemy z wartościowej lektury, która, na szczęście, nadal pozostaje znaczącą lekcją każdego języka. Barańczak przywołuje w tytule tajemniczą tablicę z Macondo, którą wziął ze „Stu lat samotności” Gabriela Garcíi Márqueza. Mieszkańcy Macondo na wypadek amnezji rozwieszali w swoim otoczeniu – na przedmiotach, ulicach, a nawet na zwierzętach – tabliczki z informacją, jak się coś nazywa i czym jest.