A przecież wiedział, że pisze do wspólnoty, w której są ludzie w różnym wieku. Znamienny jest tutaj fragment, gdzie zaznacza: „Piszę do was, dzieci (...); Piszę do was, ojcowie (...); Piszę do was, młodzieńcy”. Owi ojcowie, młodzieńcy i inni członkowie wspólnoty byli dziećmi Pana Boga. I to ten fakt stara się uzmysłowić autor. Bycie dzieckiem samego Boga jest darem niezwykłym i nie do przecenienia. Jest darem, na który nie tyle się zasługuje, ile przyjmuje się go od Pana Boga, który chce nas mieć jako swoje dzieci.