"Warszawa po wojnie była jedynym miastem, w którym mogła zdarzyć się autentyczna historia.... wymyślona przez autorów"

Według niektórych Skarb był większym przebojem niż Zakazane piosenki, mimo że reżyser (Leonard Buczkowski) się nie zmienił. "Skarb wpisywał się bez reszty - jak żaden inny film w tym czasie - w przedwojenną polską odmianę modelu widowiska hollywoodzkiego, z typowym dla niego zespołem konwencji i zatarciem instancji autorskiej" [T. Lubelski, Historia kina polskiego]. To zdanie brzmi poważnie, ale utwór jest naprawdę zabawny. 

Komedia opowiada o perypetiach młodego małżeństwa. Dopiero co się pobrali, a już pojawiają się kłopoty mieszkaniowe. Witek Konar (Jerzy Duszyński) - kierowca autobusu, Krysia (Danuta Szaflarska) - ekspedientka w sklepie, pragną znaleźć dla siebie lokum. Przeglądają gazety, dzwonią do różnych osób. W międzyczasie Witek słyszy ciekawą rozmowę dwóch pasażerów i tak z małżonką trafiają do pani Malikowej (Jadwiga Chojnacka).

Ich szczęście trwa tylko chwilę. Okazuje się, że nie są jedynymi lokatorami. Oprócz nich pomieszkują: radca Sass-Gromocki, Alfred Ziółko (Adolf Dymsza), inkasent Augustyn Halny i Basia (Alina Janowska) - siostrzenica Malikowej. Na domiar złego zjawiają się jeszcze dwaj kombinatorzy, którzy usilnie chcą znaleźć ukryty w domu skarb. Kolejno lokatorzy przyłączają się do akcji poszukiwawczej.

Gdzie ukryty jest skarb? Kto mieszka za szafą i dlaczego wydaje dziwne dźwięki? Czy Witek i Krysia znajdą dla siebie kąt? Odpowiedzi w filmie

Polecam na letnie wieczory.