Nowy Numer 16/2024 Archiwum

Salwy na cześć

Ten delikatny człowiek całe życie pisał artykuły i książki, a żołnierze oddali mu hołd jak bojownikowi. Na pogrzebie Tomasza Burka okazało się, że autentyczna walka słowem przynosi zwycięstwo. Jego pisanie prowadziło tak wielu nie tylko z polskiej prawicy.

10 maja w kościele pw. św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej odprawiono uroczystą, koncelebrowaną Mszę św. Żałobną, za duszę sp. Tomasza Burka, wybitnego krytyka, historyka literatury i jej twórcy, działacza opozycji. Erudyty i mędrca, który kiedy trzeba umiał pisać anielskim piórem, innym razem - mocnym i trwałym jak spiż. Nie przez przypadek bp. Michał Janocha przywołał w homilii fragment z “Pana Cogito” Zbigniewa Herberta “Bądź wierny. Idź” i “Księgę Mądrości”.  “Niczym pilny uczeń wciąż doskonalił warsztat pisarski, pisał rzeczowo, rzetelnie, rzadko - powiedział w imieniu środowiska pisarskiego Antoni Libera. - Był artystą, człowiekiem wolnego zawodu, humanistą, chodzącym własnymi drogami, ale dbającym o wspólnotę, z której się wywodzi”.   

W trakcie uroczystości rodzinie autora “Dziennika kwarantanny” przekazano Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski”, którym prezydent Andrzej Duda uhonorował Tomasza Burka pośmiertnie za “zasługi dla rozwoju polskiej kultury, osiągnięcia w pracy naukowej oraz działalność na rzecz popularyzowania literatury ojczystej”. Wspominający zmarłego przypominali, że służył najjaśniejszej Rzeczypospolitej.

Wśród przybyłych było wielu przyjaciół piszących - Wiesław Myśliwski, Krzysztof Karasek, Wojciech Kass, Przemysław Dakowicz, Leszek Engelking, Andrzej Pomorski, współpracująca z panem Tomaszem w radiowej dwójce Iwona Smolka.

 Pogrzeb miał charakter państwowy z asystą wojskową. Kiedy trumnę z ciałem Tomasza Burka złożono do grobu na cmentarzu w Podkowie Leśnej, rozległa się trzykrotna salwa armatnia. Na cześć tego, który kochał Boga i Ojczyznę i wierzył, że pisaniem można zmienić świat na lepsze.

« 1 »

Barbara Gruszka-Zych

od ponad 30 lat dziennikarka „Gościa Niedzielnego”, poetka. Wydała ponad dwadzieścia tomików wierszy. Ostatnio „Nie chciałam ci tego mówić” (2019). Jej zbiorek „Szara jak wróbel” (2012), wybitny krytyk Tomasz Burek umieścił wśród dziesięciu najważniejszych książek, które ukazały się w Polsce po 1989. Opublikowała też zbiory reportaży „Mało obstawiony święty. Cztery reportaże z Bratem Albertem w tle”, „Zapisz jako…”, oraz książki wspomnieniowe: „Mój poeta” o Czesławie Miłoszu, „Takie piękne życie. Portret Wojciecha Kilara” a także wywiad-rzekę „Życie rodzinne Zanussich. Rozmowy z Elżbietą i Krzysztofem”. Laureatka wielu prestiżowych nagród za wywiady i reportaże, m.innymi nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w dziedzinie kultury im. M. Łukasiewicza (2012) za rozmowę z Wojciechem Kilarem.

Kontakt:
barbara.gruszka@gosc.pl
Więcej artykułów Barbary Gruszki-Zych