Przerażony żołnierz: „Potrzebujemy wsparcia z powietrza! Powtarzam: Potrzebujemy wsparcia z powietrza!”. W tym momencie zza chmur wyłania się szybowiec ciągnący ogromną szarfę: „Dacie radę!”.

Teoretyzowanie o żywym Bogu nie zmienia życia. Ludzie są zmęczeni moralizowaniem, duszpasterskimi smrodkami dydaktycznymi. 

– Chcą w Kościele zobaczyć żywego Jezusa, a nie tylko o Nim usłyszeć – nie ma wątpliwości biskup Grzegorz Ryś. – Chcą Go dotknąć. I dopóki tego nie zrobią, nie uwierzą.

Przeczytałem wiele, ale w chwilach największych prób książki nie przydały się na nic. Podnieść mnie mogła jedynie relacja, bliskość.

Plan Boga był zaskakujący. Wysłał do Maryi Gabriela, anioła wykonującego gniew Boży (wedle midraszy to on właśnie był odpowiedzialny za zrównanie z ziemią zbuntowanej Sodomy). „Stało się coś niezrozumiałego: sędzia wykonał wyrok na sobie samym. Poświęcił się, przyjął ciężar grzechów” – opowiada Augustyn Pelanowski. 

Bóg zamiast wywieszać sympatyczne, pobożne hasło: „Dacie radę!” i familiarnie klepać swój lud po ramieniu z nieodłącznym „jakoś to będzie”, przyszedł na świat. Odpowiedział na pełne tęsknoty wołanie Izajasza: „Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił”.

– Niewolnik nie wyratuje niewolnika. Dlatego Izraela wybawił Mojżesz, człowiek wolny, wychowany na dworze faraona – opowiada Kazimierz Barczuk. – Nasza niewola grzechu była tak głęboka, że musiał przyjść ktoś „stamtąd”! Doskonale wolny. To był Jezus Chrystus! W Liście do Filipian czytamy, że miał wszystko, całe niebo, chwałę aniołów, jest przecież Księciem, Bogiem. To wszystko zostawił i przyszedł na ziemię. Tylko On mógł nas wyzwolić, bo niewola była tak głęboka”.