Nie miał łatwego startu. Otrzymał imię: „ból”. Ale nie szlochał. Desperacko wołał: „Obyś skutecznie mi błogosławił i rozszerzał moje granice”.
Z opowieści perkusisty i ewangelizatora Witka Wilka zapamiętałem najmocniej historię starotestamentalnego Jabesa. Bardzo polubiłem tych facetów (i Witka, i Jabesa).
W 1 Księdze Kronik, wśród niezwykle długiego i nużącego „spisu lokatorów”, pośród tej całej biblijnej „książki telefonicznej’ (podczas lektury trudno nie zasnąć!) nagle występuje pewne imię, do którego autor dokleił wyjątkowo maleńką adnotację.
„Synowie Chelei: Seret, Sochar i Etnan. Kos był ojcem Anuba, Sobeby i rodów Acharchela, syna Haruma. Jabes był bardziej poważany niż jego bracia. Matka jego dała mu imię Jabes, mówiąc: «Ponieważ w bólu porodziłam«. A wzywał Jabes Boga Izraela, mówiąc: «Obyś skutecznie mi błogosławił i rozszerzył moje granice, a ręka Twoja była ze mną, i obyś zachował mnie od złego, a utrapienie moje się skończyło!» I sprawił Bóg to, o co on prosił”.
Koniec cytatu. Po tych słowach znów występuje dłuuuuuga wyliczanka: „Kelub, brat Szuchy, był ojcem Mechira, który był ojcem Esztona. Eszton był ojcem Bet-Rafa, Paseacha i Techinny” i tak dalej.
Nie miał łatwego startu. Jak dramatyczna musiała być chwila jego narodzin, skoro matka nadała mu wymowne imię: „ból” – zastanawia się Bruce Wilkinson autor książeczki „Modlitwa Jabesa” (nowość krakowskiego „Esprit”, świetna publikacja, którą połyka się w okamgnieniu).
Jabes nie jęczał, nie przyjmował postawy biednego misia, któremu zawsze dzieje się krzywda, bo jest naznaczony, odrzucony, zaszufladkowany i stygmatyzowany. Nie szlochał. Podstawił nogę genetyce i przeznaczeniu!
Pan Ból, patrząc w lustro, nie chlipał w rękaw. Ten desperat z pewną dozą bezczelności wołał: „Obyś skutecznie mi błogosławił i rozszerzał granice”. Przecież to forma żądania, nakazu! Reakcja „góry”? „I sprawił Bóg to, o co on prosił” (1 Krn 4, 9–10).
Koniec. Kropka.
Panie, błogosław mi skutecznie. Rozszerzaj moje granice. Niech Twoja ręka będzie zawsze nade mną.
Amen.
Dziennikarz działu „Kościół”
Absolwent wydziału prawa na Uniwersytecie Śląskim. Po studiach pracował jako korespondent Katolickiej Agencji Informacyjnej i redaktor Wydawnictwa Księgarnia św. Jacka. Od roku 2004 dziennikarz działu „Kościół” w tygodniku „Gość Niedzielny”. W 1998 roku opublikował książkę „Radykalni” – wywiady z Tomaszem Budzyńskim, Darkiem Malejonkiem, Piotrem Żyżelewiczem i Grzegorzem Wacławem. Wywiady z tymi znanymi muzykami rockowymi, którzy przeżyli nawrócenie i publicznie przyznają się do wiary katolickiej, stały się rychło bestsellerem. Wydał też m.in.: „Dziennik pisany mocą”, „Pełne zanurzenie”, „Antywirus”, „Wyjście awaryjne”, „Pan Bóg? Uwielbiam!”, „Jak poruszyć niebo? 44 konkretne wskazówki”. Jego obszar specjalizacji to religia oraz muzyka. Jest ekspertem w dziedzinie muzycznej sceny chrześcijan.
Czytaj artykuły Marcina Jakimowicza