Języki, jęki i wołania

Pierwszy List do Koryntian (rozdziały 12 i 14) wylicza wśród darów Ducha Świętego zdolność mówienia językami, które dla innych mogą być niezrozumiałe, ponieważ nie są wyrażane zwykłymi słowami. Apostoł poleca, aby chcącym publicznie mówić takimi językami towarzyszyli ci, którzy mają od Ducha Świętego dar ich tłumaczenia. Gdy podczas liturgii nie ma nikogo posiadającego taką zdolność, wówczas obdarzeni darem tych języków mają zwracać się do Boga indywidualnie i nie powinni przemawiać w zgromadzeniu liturgicznym. Kiedy św. Paweł pisze o błaganiach niewyrażonych słowami, nie ma na myśli daru mówienia językami.