Dla jednych był ojcem, dla innych bratem, dla jeszcze innych przyjacielem. Zostawił po sobie ślady w wielu sercach, w wielu zakątkach świata, także w naszej diecezji (ss. IV–V). Pokazywał też, jak budować jedność, bo wiedział, że Panu Bogu na niej zależy, zarówno w Kościele (s. III), jak i między narodami (ss. VI–VII). Wszystko po to, żebyśmy wszyscy mogli kiedyś do grona świętych dołączyć.