Na początku to tylko góra – wysoka, osobna. Ewangelie nie wspominają jej nazwy. Dopiero później zostanie zlokalizowana jako Tabor, ale zrobi to już Orygenes w III wieku. Najważniejsza jest zatem ta enigmatyczność: wysoka, osobna. Z takim położeniem może znajdować się wszędzie, a ja wchodzę na nią codziennie, nie zdając sobie z tego sprawy. Przemienienie bardzo przyciąga uwagę. Wyczuwa się, że dzieje się coś bardzo ważnego, coś wręcz intymnego, a ja mogę się do tego zbliżyć. A jednocześnie jest to poza moim zasięgiem. Intymność tej sceny nie jest jakimś frywolnym obnażeniem, tu trzeba rozgryzać słowa, aby poznać ich smak.