Wiersze wywoływały w ks. Janie Twardowskim pewien rodzaj zakłopotania. Nie potrafił ich nie pisać – to była, jak mawiał, jego słabość. W szkole ukrywał ją, by nie wytykano go palcami. Gdy został księdzem, długo zmagał się, jak połączyć ze sobą te dwa powołania.