Czuwanie nocnych Nikodemów


Miłosz Kluba: Podróż obrazu Jezusa Miłosiernego wraz z relikwiami św. Faustyny i bł. Jana Pawła II po archidiecezji powoli dobiega końca. Jak Ksiądz Biskup ocenia znaczenie tego wydarzenia w życiu poszczególnych parafii?


Bp Jan Zając: Nie była to tylko jakaś nowa akcja duszpasterska. Peregrynacja stała się wielkim uwielbieniem Boga miłosiernego i dziękczynieniem za wielką tajemnicę miłości miłosiernej we wspólnocie Kościoła krakowskiego. Apostołowie Miłosierdzia – św. Faustyna i bł. Jan Paweł II – ukazywali możliwość odnowy duchowej człowieka i stosunków społecznych, międzyludzkich. Na Eucharystii w ciągu całej doby nawiedzenia gromadziły się niespotykane dotąd – według relacji duszpasterzy – rzesze wiernych. Nie brakowało też „nocnych Nikodemów”, szukających Jezusa Miłosiernego. Był to szczególny czas przeżycia tajemnicy przebaczenia i pojednania. Ile zostało uleczonych zranień, uprzedzeń, niesprawiedliwości, obojętności w życiu rodzinnym, sąsiedzkim, parafialnym i społecznym – pozostanie tajemnicą ukrytą w miłosierdziu Boga.


Co te 24 godziny zmieniły we wspólnotach?


Widzialnym owocem są odnowione i nowo powstałe zespoły charytatywne w parafiach, niosące pomoc potrzebującym. Wezwanie bł. Jana Pawła II, by „mieć wyobraźnię miłosierdzia”, zaowocowało nowymi zastępami apostołów miłości miłosiernej. Trwające we dnie i w nocy czuwanie modlitewne zapoczątkowało w wielu parafiach działanie grup modlitewnych adorujących Najświętszy Sakrament. Błogosławionym owocem nawiedzenia była także podwojona liczba powołań do naszego seminarium. Wieczorna czy nawet nocna Eucharystia z udziałem kapłanów pochodzących z danej parafii oraz pracujących kiedyś w tejże wspólnocie była wielkim wołaniem o nowych robotników w winnicy Pańskiej.


Wołaniem w obecności biskupa.


Koncelebra z kapłanami z dekanatów, głoszenie słowa Bożego, wspólna modlitwa prowadziły całą parafię do źródła miłosierdzia, do Eucharystii. Wydarzenia pasterskie w obecności biskupa i przez jego posługę są zawsze – choć w różnej mierze – znakiem wspólnoty Kościoła jako jednej rodziny Bożej.


Te znaki wspólnej modlitwy i Bożego działania zostały też spisane.


– Księgi Nawiedzenia i Kronika Peregrynacji to kilka tomów opowieści tych, którzy zbliżyli się do „Miłosierdzia – źródła nadziei”, jak brzmi hasło tego wydarzenia. Jednak wiele świadectw, mówiących o owocach spotkania z Bogiem miłosiernym, pozostało ukrytych w ludzkich sercach.•
Obszerniejszą wersję wywiadu zaprezentujemy na specjalnej podstronie portalu internetowego krakow.gosc.pl, poświęconej peregrynacji obrazu Jezusa Miłosiernego i relikwii św. Faustyny
i bł. Jana Pawła II.