Od samego początku Rokitnica dzieliła się pod względem kościelnym na dwie części – zachodnią i wschodnią, a co za tym idzie, podlegała pod dwie diecezje. Kiedy w 1821 roku diecezja wrocławska objęła całą wieś, mieszkańcy nadal należeli do różnych parafii – w Miechowicach i w Wieszowej. Odtąd rokitniczanie zaczęli myśleć o wybudowaniu swojego wspólnego kościoła. Ponieważ nie byli w stanie uzbierać wystarczającej kwoty, postanowili ubiegać się o zgodę na budowę kaplicy, która miała być dla nich namiastką kościoła. Ukończono ją i poświęcono w 1857 roku. Mimo że nie odprawiano w niej Mszy św., a nabożeństwa z udziałem księdza odbywały się dwa razy do roku, stała się dla katolików najważniejszym miejscem w dzielnicy. Do rozmów na temat budowy kościoła powrócono na początku XX wieku, a 17 listopada 1912 roku odbyło się jego poświęcenie.