Aż tak?

Boże Narodzenie. W naszych kościołach przed tabernakulum czy przed stajenką, w zaciszu naszego domu czy pokoju, padamy na kolana przed Nowonarodzonym. Z sercem pełnym miłości, wdzięczności, radości, z sercem drżącym wobec ogromu Jego tajemnicy. Bóg aż tak nas ukochał? Aż tak, że Słowo Ojca, że Życie, które było w Ojcu, objawiło się, przyszło do nas, stało się człowiekiem. O niezgłębiona tajemnico nieskończonej miłości Boga! Człowiek oglądał własnymi oczami Niewidzialnego, dotykał Nieskończonego, wsłuchiwał się w Słowo Życia. Bo Życie objawiło się. To, które było w Ojcu, w tym Dziecięciu zostało nam dane. W swoim Synu Ojciec dał nam Siebie. Podarował nam życie wieczne, żebyśmy już tu, na ziemi, od teraz, nim żyli. „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego, prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś: Jezusa Chrystusa”.