Najnowsze Wydania
-
GN 47/2025 Dokument:(9498737,Mój król i moje królestwo)
-
GN 46/2025 Dokument:(9491720,Błogosławieni ubodzy)
-
GN 45/2025 Dokument:(9483911,Nie do opowiedzenia)
-
GN 44/2025 Dokument:(9477129,O szarej godzinie)
-
Historia Kościoła (12) 06/2025 Dokument:(9471760,Sobór sprawił, że ludzie znowu zaczęli mieć pytania do Kościoła. Edytorial nowego wydania)
Wyszukano wyników: 2511
wołanie o pasterza
Modlitwy pod Ścianą Płaczu zawsze wywołują emocje. Ktokolwiek był w tym miejscu, wie, o czym mowa. Wszyscy mamy swoje „mury płaczu”, przy których szukamy ukojenia, nie radząc sobie z życiem. Jezus, widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza (Mt 9,36).
Nie da się żyć bez pasterza, bez Prawdy i Miłości, bez Boga. Jezus o tym wie. Przychodzi jako pasterz, posyła pasterzy.
Ponad obłoki
Skoro, jak przypominał Thomas Merton, „pycha to uparte dążenie do bycia tym, kim się nie jest ani nigdy nie miało być”, pokora jest zgodą na bycie sobą. Nie chodzi o to, by myśleć o sobie lepiej czy gorzej, ale by myśleć o sobie mniej. Kto służy Bogu, z upodobaniem zostanie przyjęty, a błaganie jego dosięgnie obłoków. Modlitwa pokornego przeniknie obłoki i nie dozna pociechy, zanim nie osiągnie celu. (Syr 35,17)
