Najnowsze [Wydania]
-
GN 47/2025 Dokument:(9498737,Mój król i moje królestwo)
-
GN 46/2025 Dokument:(9491720,Błogosławieni ubodzy)
-
GN 45/2025 Dokument:(9483911,Nie do opowiedzenia)
-
GN 44/2025 Dokument:(9477129,O szarej godzinie)
-
Historia Kościoła (12) 06/2025 Dokument:(9471760,Sobór sprawił, że ludzie znowu zaczęli mieć pytania do Kościoła. Edytorial nowego wydania)
Znaleziono 2511 wyników
Najbezpieczniejsze miejsce świata
W niepewności, poczuciu braku stabilizacji czy w zawieszeniu potrzebujemy twardego oparcia. Psalmista zapewnia nas, że sam Bóg jest skałą, na której możemy stanąć, i twierdzą,
w której znajdziemy bezpieczną przystań. Bądź dla mnie skałą schronienia i zamkiem warownym, aby mnie ocalić, bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą. Ps 71,3
Dzień jak piec
Te same wydarzenia dla jednych będą przekleństwem, dla innych błogosławieństwem. W Starym Testamencie u Joela czytamy, że „przyjdzie dzień Pański, dzień wielki i straszny”, a w Dziejach Apostolskich, że nadejdzie „dzień Pański, wielki i wspaniały”. W dniu „palącym jak piec wszyscy czyniący nieprawość będą słomą”, a dla czczących imię Boga „wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach” (Ml 3,20).
Rozdarcie
Ziemię przeszywa bezradny krzyk: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?”. Drży ziemia, niebo spowijają ciemne chmury. Bóg, rozdzierając z góry na dół zasłonę Przybytku, wpuszcza nas do najświętszego miejsca świątyni, zastrzeżonego dotąd jedynie dla arcykapłana. Setnik zaś i jego ludzie, którzy trzymali straż przy Jezusie, widząc trzęsienie ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili: „Prawdziwie, Ten był Synem Bożym”.
(Mt 27,54)
Niech zakwitnie pustynia!
Adwent przypomina o tym, że wiara jest pójściem za Bogiem w ciemno. Bez zabezpieczeń.
Z GPS-em słowa Bożego, które jak na złość, zamiast wybrać najkrótszą drogę, nakazuje nam jazdę przez jałową bezkresną pustynię.
Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia,
niech się raduje step i niech rozkwitnie!
Niech wyda kwiaty jak lilie polne,
niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy. (Iz 35, 1)
Odłóż szatę smutku!
„Gdy Pan odmienił los Syjonu, wydawało się nam, że śnimy” – wołał zachwycony psalmista. Ileż razy przekonaliśmy się o prawdziwości tych słów! Bóg wyprowadzał nas z ciemnej doliny i zapalał światło w otaczającym nas gęstym mroku. Odłóż, Jeruzalem, szatę smutku i utrapienia swego, a przywdziej wspaniałe szaty chwały, dane ci na zawsze przez Pana (Ba 5,1). Szata chwały dana nam jest na zawsze!
Bicz
To wówczas Jezus wybuchnął, był wzburzony, zdeterminowany. Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy (J 2,13). Zbliżał się czas zabijania baranków, a On – „Baranek, który gładzi grzechy świata”– zastał w świątyni ludzi załatwiających z Bogiem pobożne interesy i zadających pytanie: „Przepraszam, a ile to kosztuje?”. Co ciekawe, jedynym wymienionym przez Ewangelię przedmiotem, który uczynił Syn Boży własnoręcznie, był… bicz.
Światło w ciemności
Słowo stało się ciałem. Syn Boga zszedł na ziemię, która nie okazała się zbyt gościnna.
Swoi Go nie przyjęli.
Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc,
aby się stali dziećmi Bożymi (J 1,12).
Jezus przyszedł po to, by objawić nam serce Ojca, pokazać, że Jego światło jest większe od naszej ciemności.
