Najnowsze Wydania
-
GN 38/2025 Dokument:(9425048,Prawdy nie znajdziesz w świecie)
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
Wyszukano wyników: 763
Ktoś tam nami kieruje
Rodzina i choroba. – Nieraz w nocy leżałem bezwładnie, ale nogi miały czasem nerwowe odruchy – opowiada Michał Jucha z Kaczyc. – I myślałem: „To już! Panie Boże, dziękuję Ci!”. I że to będzie spektakularne uzdrowienie – wstanę, wszyscy padną z wrażenia, powiedzą: „Wow! Panie Boże, takie cuda!”. I za chwilę – sam próbuję ruszyć nogami, a tu... nic.
Ognia nie pamiętam
Rocznica tragedii. – Nie boję się płomieni, boję się tłumu. Wtedy w tej hali ludzie rzucili się do ucieczki przed pożogą i potwornym, niewyobrażalnie gorącym powietrzem – wspomina Anna Baranowska, która 18 lat temu była w hali widowiskowej Stoczni Gdańskiej na koncercie, który miał być radosnym świętem muzyki, a zamienił się w dramat.
Usłyszmy wołanie: Daj mi pić...
„Nie zaradzimy wszystkim biedom tego świata, ale możemy tu i ówdzie zapalić choć małe światło nadziei, by świat stawał się bardziej ludzki” – zachęca w rozmowie z KAI dr Kazimierz Szałata. Założyciel i prezes Fundacji Polskiej Raoula Follereau mówi o trudnej sytuacji z dostępem do wody w Afryce, potrzebie budowania studni, i o tym, że nie możemy pozostać głusi na raz po raz odzywające się dramatyczne wołanie o pomoc.
