Wyszukano wyników: 4620
Pasterz, lider, przewodnik, brat. To nie są synonimy Zbawiciela świata
Narzucamy rolę zbawcy – narodu, Kościoła, świata – ludziom, którzy sami nawet nie próbują stawiać się w takiej roli. Rozdmuchane oczekiwania wobec kolejnych papieży, biskupów, przewodniczących Konferencji Episkopatu Polski, proboszczów, wikarych, liderów zawsze będą kończyć się jakimś rozczarowaniem. Zamiast tego wystarczy uznać w nich równocześnie przewodników i braci w wierze. To pomaga połączyć szacunek i wsparcie z godzeniem się na ich niedoskonałość. I z prawem do mądrej krytyki.
Powódź na granicy. Czy tej tragedii można było uniknąć?
Wystarczy rzut oka na mapę, by zobaczyć, że po polskiej stronie nie dało się nic zrobić. Przeciwpowodziowe instalacje mogące uchronić Głuchołazy przed powodzią musiałyby bowiem być ulokowane w Czechach. Czy w ramach euroregionu Pradziad, który obejmuje południową część województwa opolskiego i Śląsk Opawski, można robić coś więcej niż tylko projekty promujące turystykę? Choćby zbudować zbiorniki retencyjne?
Potrzeby duchowe zaspokajamy w sposób świecki. Jak komuniści imitowali chrzest i bierzmowanie
Komuniści nie umieli pojąć, dlaczego wyznawany przez nich światopogląd „naukowy” i „postępowy” nie wyparł z serc ludzi potrzeby relacji z Bogiem. Uznali, że chodzi tu tylko o obrzędy, których, widać, potrzebuje ludzka natura. Wpadli więc na genialny pomysł, że wystarczy zorganizować społeczeństwu nową, socjalistyczną obrzędowość, a wtedy chrześcijaństwo nie wytrzyma tej wyśrubowanej konkurencji i samo wymrze.
Smacznego!
Wiadomo: mężczyzna, jak głodny, to zły, a tu zebrało się aż pięć tysięcy wygłodniałych. Jezus, widząc tłum, nie przejął się życzliwą sugestią praktycznego do bólu Filipa: „Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać”, ale kazał ludziom usiąść na trawie. A potem „Wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym” (J 6,11). Przez żołądek do serca. Tak zadziałało to przed dwoma tysiącami lat.
