Najnowsze Wydania
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
-
GN 34/2025 Dokument:(9390659,Ale o co chodzi?)
Wyszukano wyników: 707
Covidowa (nie)odpowiedzialność
Pandemia koronawirusa to nie tylko choroba, śmierć lub rozmaite powikłania, z którymi zmagać się musi spora część ozdrowieńców. To nie tylko dramaty finansowe, życiowe, utrata pracy, izolacja, alienacja i rozpad relacji międzyludzkich, a także frustracja – zwłaszcza wielu spośród tych, którzy w aktualnym kryzysie dostrzegają także winę zarządzających systemem społecznym decydentów. Pandemia to również rodząca głębokie poczucie bezradności niepewność. I może właśnie ona sprawia, że radykalnie polaryzują się nie tylko opinie ale i postawy – tak bardzo, że przyszłe skutki wytworzonej przez nie międzyludzkiej wrogości już dziś są trudne do przewidzenia i opisania.
Co w nas zostało?
Rocznica ostatniej pielgrzymki. – W Boże Miłosierdzie, któremu 10 lat temu Jan Paweł II powierzył cały świat, wierzę bardzo mocno. Modlę się – tak jak on w Łagiewnikach – o to miłosierdzie dla świata, ale także dla siebie, bo wiem, jak bardzo jest mi daleko do wzoru, jaki stawiał przede mną Ojciec Święty – mówi Dominika Golec.
Światło Opatrzności
– Generał Mariusz Zaruski mawiał, myśląc o latarniach morskich: „Jak się ściemni, to się rozjaśni”. Kiedy żeglowałem w trudnych warunkach atmosferycznych, zwłaszcza w stronę Szwecji, to właśnie dzięki światłom latarni mogliśmy najpewniej korygować pozycję na morzu. A i w sercu robiło się jakoś jaśniej – uśmiecha się Paweł Szczepanik.
