Wyszukano wyników: 120
Podsłuchiwałem esbeków
Styczeń 1988 roku, schyłek PRL. Andrzej Kołodziej obiecał swojej narzeczonej Ewie, że pojadą razem na ferie. Spotkali się w jej mieszkaniu około północy. Mama dziewczyny zaproponowała mu herbatę. Woda nie zdążyła się zagotować, gdy usłyszał hałas wyłamywanych drzwi. Do środka wpadli uzbrojeni mężczyźni.
Zegar stanął w Brzózce
Strażnik pamięci. Po latach pracy odpoczywają tu cepy, grabie, podróżne kufry; na zdjęciach ludzie żenią się, orzą ziemię i tańczą. Bezcenne pamiątki przypominają o ojcu – kołodzieju, z zamiłowania kronikarzu i zbieraczu. W stodole jego syna, Augustyna Czyżowicza, przetrwały skrawki świata, który przeminął.
Kiedyś czeladników było wielu
Ginące zawody. – Za czasów mojej młodości w mieście było coś koło 12 szewców, 5 kowali, 9 krawców, 6 piekarzy, 4 zdunów i 6 fryzjerów. Nietrudno było też spotkać kominiarzy, malarzy, kaletników, rymarzy, a nawet kołodziejów. Dziś wszystkich, poza fryzjerami, można policzyć na palcach – mówi ze smutkiem Emilia Łopatka.
