Najnowsze Wydania
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
-
GN 34/2025 Dokument:(9390659,Ale o co chodzi?)
Wyszukano wyników: 740
Pallotyńskie Czuwanie Młodych - 22-23 października
Serdecznie zapraszamy na jesienne Pallotyńskie Czuwanie Młodych, które odbędzie się w Częstochowie w dniach 22-23 października 2011 r. Pragniemy, aby hasło spotkania „Słuchaj” stało się zachętą do głębszego spotkania z Bogiem w Piśmie Świętym, w sobie, w drugim człowieku i w codzienności. Inspiracją do tegorocznego tematu są słowa Papieża Benedykta XVI wypowiedziane do Młodych w Madrycie, w sierpniu tego roku. Mamy nadzieję, że wspólnie przeżyty czas pomoże nam lepiej słuchać Boga!
Dobroczyńcy od ćwierć wieku
Społeczeństwo. Nie oczekują specjalnie wdzięczności. Pomagają ze zwyczajnej, ludzkiej potrzeby, a pomysłów im nie brakuje. Osoby zaangażowane w działalność Koła Miłosierdzia im. Brata Alberta w Gostyninie doczekały się jubileuszu tej grupy. Mówią z przekonaniem, że będą działać dalej, ale czekają też na młodszych członków.
Wielkość sakramentu pokuty
Zwykle widzimy księdza w roli spowiednika. Każdy ksiądz jest także grzesznikiem, który potrzebuje zmiłowania Bożego, dlatego musi się spowiadać. Historia „idealnego” króla Dawida jest także historią jego grzechu. Jego wielkość polega na tym, że potrafił powiedzieć: „Zgrzeszyłem wobec Pana”. Wtedy usłyszał: „Pan odpuszcza ci też twój grzech – nie umrzesz” (2 Sm 12,13). W krajach, w których spowiedź zanikła, także kapłani przestali się spowiadać. Rok Miłosierdzia daje nadzieję, że konfesjonały ożyją. Nie jako „sale tortur”, ale „sale duchowej odnowy”.
Chcę, by przyszedł już Pan
Chrześcijanin nie czeka na sąd jak na okrutny wyrok, raczej jak na zrozumienie, ułaskawienie i uleczenie. Wielka nadzieja promieniuje z psalmu, gdyż zadziwia mnie to zachęcanie do pójścia do „tronów sędziowskich z radością” (Ps 122,1-5)! Do sądu idzie się ze strachem. Jakiż to sąd będzie, że z radością ma się do niego biec?
