Nowy numer 13/2024 Archiwum

Odwieczni wojownicy

SBB, uznany za najlepszy polski zespół rockowy 50-lecia, świętuje pół wieku istnienia. Na jego czele od początku stoi Józef Skrzek, który nie boi się przyznać, że za główne życiowe zadanie uważa codzienne nawracanie się.

Oczywiście można być takim żonglerem, lawirującym w marzeniach oraz na trasach koncertowych, ale co z tego zostaje? – pyta. – Dlatego trzeba stale zastanawiać się, co jest dla ciebie najważniejsze, i trzymać się Dekalogu. Dochodzenie do zgodności życia z nim to wielka sztuka. Przecież człowiek stale się łamie i już od południa, a czasem nawet od rana jest grzeszny – zauważa. Józef Skrzek – muzyk, kompozytor i multiinstrumentalista 50 lat temu stworzył w Siemianowicach Śląskich zespół. Na początku muzycy występowali pod nazwą Silesian Blues Band, później Szukaj, Burz, Buduj – ­Search, Break, Build, co w skrócie brzmiało SBB. Muzykę graną przez formację znawcy określają jako rock progresywny. Skrzek twierdzi, że rock jest jak skała, to coś silniejszego niż dźwięki – sposób bycia i tworzenia. W ten styl odmiennie niż większość artystów rockowych wpisał też swoją religijność – co stale podkreśla – odziedziczoną po śląskich przodkach. Już za życia mamy Marii razem z nią oddawał hołd Matce Piekarskiej, grając podczas corocznej pielgrzymki kobiet do Piekar Śląskich. Każdy dzień rozpoczyna od odwiedzin kościoła i cmentarza w Michałkowicach Śląskich. Tam leżą jego walczący o polskość tych ziem dziadkowie i tata Ludwik. Kiedy pytam, jak katolik może przetrwać w twardych realiach show-biznesu, odpowiada, że zawsze miał poczucie, że czuwał nad nim właśnie ojciec, który zmarł nagle, kiedy Józef kończył czwarty semestr akademii muzycznej: – Choć nie zawsze byłem wierny Dekalogowi, on jak anioł wyprowadzał mnie na prostą.

Dostępne jest 17% treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Barbara Gruszka-Zych

od ponad 30 lat dziennikarka „Gościa Niedzielnego”, poetka. Wydała ponad dwadzieścia tomików wierszy. Ostatnio „Nie chciałam ci tego mówić” (2019). Jej zbiorek „Szara jak wróbel” (2012), wybitny krytyk Tomasz Burek umieścił wśród dziesięciu najważniejszych książek, które ukazały się w Polsce po 1989. Opublikowała też zbiory reportaży „Mało obstawiony święty. Cztery reportaże z Bratem Albertem w tle”, „Zapisz jako…”, oraz książki wspomnieniowe: „Mój poeta” o Czesławie Miłoszu, „Takie piękne życie. Portret Wojciecha Kilara” a także wywiad-rzekę „Życie rodzinne Zanussich. Rozmowy z Elżbietą i Krzysztofem”. Laureatka wielu prestiżowych nagród za wywiady i reportaże, m.innymi nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w dziedzinie kultury im. M. Łukasiewicza (2012) za rozmowę z Wojciechem Kilarem.

Kontakt:
barbara.gruszka@gosc.pl
Więcej artykułów Barbary Gruszki-Zych