Rola społeczna Kościoła katolickiego i Episkopatu Polski znacząco wzrosła po 13 grudnia 1981 r. W związku z wprowadzeniem stanu wojennego przed prymasem Józefem Glempem i biskupami stanęły istotne wyzwania, przede wszystkim materialna i duchowa opieka nad aresztowanymi oraz internowanymi działaczami Solidarności, a także wszelkimi osobami represjonowanymi. Musieli oni również wypracować strategię w stosunku do władz i podziemia politycznego. Wraz z biegiem czasu abp Józef Glemp stawał się coraz bardziej krytyczny wobec aktywności opozycyjnej, a jego zdanie podzielała znaczna część najważniejszych polskich hierarchów. Prymas miał negatywny stosunek zarówno do manifestacji kontestujących ustrój, jak i działań władz, które bezwzględnie pacyfikowały wszelkie protesty.