Przypowieść nie jest dokładnym odzwierciedleniem Bożych działań. W przypowieści chodzi o to, aby ludzie prości, znający środowisko naturalne i procesy w nim zachodzące, zrozumieli Boże działania zbawcze. W przypowieści o winnym krzewie Jezus mówi ludziom że ci, którzy tkwią w Jezusie, czyli znają Jego naukę i starają się realizować ją w swoim życiu, doskonalą się w tym i coraz lepiej rozumieją tą naukę i przynoszące przez nią dobro. Ci zmierzają do Nieba i wiecznej szczęśliwości. Ci, którzy nie tkwią w Jezusie, w przypowieści są usuwani, bo tak postępuje ogrodnik z latoroślami nie przynoszącymi owocu i Jezus nie mógł powiedzieć inaczej, bo wtedy ludzie pomyśleliby, że opowiada banialuki. Ci, którzy nie tkwią w Jezusie odchodzą od Niego i idą do piekła, gdzie jest ogień nieugaszony, czyli w istocie płoną jak te latorośle nie przynoszące owocu, czyli w sumie spotyka ich to samo.

"Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości." (J 15,10) - to jest trwanie w Krzewie winnym. Nie może ktoś rzeczywiście trwać tym Krzewie i nie przynosić owoców. To sprzeczność. Ale to prawda, że nie Ojciec go najpierw odrywa, lecz to człowiek sam, wewnętrznie się odcina od Winorośli, od jej życiodajnych soków. Dopiero taki zostaje "usunięty", gdy sam się odciął najpierw, a Ojciec jedynie potwierdza ów fakt, gdy skończy się czas przeznaczony owej latorośli na owocowanie.

Ten przykład z owcami jest dobry: Bóg zdaje się zachowywać nieracjonalnie, bo taka jest miłość. Miłość nie jest racjonalna, bo inaczej nie byłaby miłością, tylko jakimś wyrachowaniem. Bóg postępuje wbrew wszelkiej logice. To przekonuje że Boża miłość JEST prawdziwa.

Miłość jest jedyną "bronią" jaką stosuje Bóg przeciwko złu. Niektórym wydaje się że jest to słaba broń. Zbyt słaba, i że tak naprawdę ludzie powinni czuć siłę Boga, powinni czuć przed Nim respekt. Ale Bóg nie chce relacji opartej na respekcie.

Najbardziej chyba widać to w przypowieści o miłosiernym Ojcu. Czytamy w niej że ojciec zobaczył syna gdy ten "był jeszcze daleko". To nie był przecież jakiś przypadek, cudowny zbieg okoliczności że akurat tego dnia spojrzał na drogę. Ojciec musiał codziennie wychodzić na drogę i wypatrywać młodszego syna. Gdzieś w środku tęsknił, i to bardzo. To trwało latami. Wreszcie któregoś dnia dostrzegł ten punkcik na horyzoncie. Gdy zobaczył, to czytamy że "wzruszył się głęboko". Nie żeby jakiś żal miał czy coś. Swoim zachowaniem zaskoczył młodszego syna kompletnie. Starszego syna z resztą też. Starszy obraził się, bo chciał właśnie by ojciec pokazał młodszemu synowi swoją mocną rękę.

Ładny popis, ale z punktu widzenia tradycji KK to stek bzdur i kilka herezji.

Mówiąc, że "Bóg nie odcina" Autor kwestionuje istnienia piekła co jest niezgodne Symbolem Wiary "Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych" i
KKK 1035: "Nauczanie Kościoła stwierdza istnienie piekła i jego wieczność. Dusze tych, którzy umierają w stanie grzechu śmiertelnego, bezpośrednio po śmierci idą do piekła, gdzie cierpią męki, "ogień wieczny" (Por. Symbol Quicumque: DS 76; Synod Konstantynopolitański: DS 409. 411; Sobór Laterański IV: DS 801; Sobór Lyoński II: DS 858; Benedykt XII, konst. Benedictus Deus: DS 1002; Sobór Florencki (1442): DS 1351; Sobór Trydencki: DS 1575; ". Każda zagubiona owca może wrócić, ale do momentu śmierci - później piekło.

Co artykuł GN to inaczej myślącym przypisuje się jakieś lęki i bycie bardziej rygorystycznym niż Pan Bóg. Przecież my nikogo nie odcinamy, to nauka kościoła mówi: "Dobry uczynek ma wartość nadnaturalną, gdy go wykonujemy z pobudki moralne dobrej i w stanie łaski uświęcającej" Katechizm ks. Gadowski pkt 182. - Czyli ma szalone znaczenie czy tkwimy w tym winnym krzewie.

U Gasparriego P. 282: Czy w stanie grzechu śmiertelnego można wykonać jakieś dobre uczynki?
W stanie grzechu śmiertelnego można wykonać niektóre dobre uczynki, ale nie zasługujące na żywot wieczny; grzesznik jednak przez te uczynki przysposabia się do uzyskania sprawiedliwości przy pomocy łaski uczynkowej.

Czyli w stanie grzechu co najwyżej możemy wzbudzić w sobie akt żalu, dobre uczynki nie są zasługujące co najwyżej wypraszają łaski uczynkowe do pokuty i w ten sposób przyspieszają nawrócenie. Ufundowanie nowego kościoła w stanie braku łaski uświęcającej, ma mniejszą wartość dla nieba niż danie 5zł na tacę w stanie łaski uświęcającej!

Innymi herezjami jest naruszenie nauczania Soboru Trydenckiego z sesji o usprawiedliwieniu: Dopuszczenie możliwość zbawienia bez łaski uświęcającej. Kan. 5, Herezję naturalizmu Kan. 7.

Fajnie, że Autor ma świetną znajomość greki - ale to nowe zrozumienie J 15, 5 jest niezgodne z encykliką Piusa XII o Mistycznym Ciele Chrystusa.

Mam w pracy kolegę, który stwierdził, że wszystkie tłumaczenia pisma świętego są nic nie wartę i on je przetłumaczy lepiej - użył translatora Google. Skończyło się tym, że ma nowy zbór protestancki, w którym jest on i jego żona. Do tłumaczenia tekstów nie wystarczą kompetencje językowe, potrzeba jeszcze znajomości tradycji 2 P 1 20.

Proszę sobie robić dowolne przewroty: w tył, w przód i kopernikańskie. Ja zamierzam umrzeć w wierzę Kościoła założonego przez Jezusa Chrystusa i przekazanego przez Apostołów. Zwracam tylko Pani uwagę, że konieczność szukania czegoś nowego w teologii, sugeruje, że to co założył Jezus Chrystus i co przekazywali Apostołowie i co było wiarą wielu Świętych i Męczenników, jest niewystarczające. To by znaczyło, że coś jest nie tak, z naszym Panem, skoro Pani ANNAEWA2 lub jakiś przewrót w teologi, musi poprawić to co się jemu nie udało!