U Pawła akt skruchy również nastąpił. Nikt nie zrobił tego za niego. Paweł zaś potem jeszcze sam o sobie pisał: płod poroniony. To skruch wielka, publiczna, ogłoszona na wszystkie kolejne pokolenia chrześcijan...

Akt skruchy Pawła był następstwem nawrócenia, nie zaś poprzedzeniem tego aktu. Była to więc konsekwencja działania łaski, a nie warunek konieczny, by łaskę otrzymać, a to sugeruje QuantaCura w swoim wpisie.

@Dremor: QUANTAQURA, żeby być dokładnym, pisze o "uzdrownieniu". Łaska uczynkowa zaś do nawrócenia jest konieczna, ale do odpuszczenia grzechów potrzebny jest żal, czyli skrucha ze strony grzesznika. Bez niej nie ma odpuszczenia grzechów, bo nawet otrzymana łaska bez współpracy grzesznika pozostaje bezradna, odrzucona i sponiewierana...

Tamci celnicy i nierządnice PRZYJĘLI Jezusa. Oni chcieli z Nim ucztować. Ruch LGBT dziś Jezusa publicznie PROFANUJE. Tylko ślepy nie widzi różnicy. Natomiast osoby z problemami w sferze seksualności, czy identyfikacji płciowej, które Jezusa rzeczywiście przyjmują, doznają Jego przyjaźni i uzdrowienia duszy, a czasami i uwolnienia ze swoich zaburzeń.

Dlaczego odwracasz wszystko do góry nogami? Nie mam nic do homoseksualistów. Nie kupuję w firmach, ktôre przeznaczają swoje zyski na promocję ideologii LGBT, eutanazji i aborcji

Póki co firma dystrybuująca energię elektryczną nie finansuje marszy

Atakiem na kogo?

Na Stwórcę i na człowieka.

Stwórca jakoś nie rzuca kamieniami, petardami czy też butelkami z moczem. Podejrzewam, że w ogóle nie czuje się atakowany. A "człowiek" - który konkretnie człowiek jest atakowany i w jaki sposób?

Grzech jest realnym atakiem na Stwórcę. I On chce grzesznika z grzechu wydobyć, jednak to od grzesznika zależy, czy będzie chciał trwać w grzechu, we własnym sponiewieraniu siebie, swojej godności, czy też się z jego objęć wydobyć, podejmując trud walki z tym grzechem; zapanowania nad nim, zamiast ulegania mu. Człowiek - konkretnie każdy. W jaki sposób? Już pisałem...

Ja nie czuję się atakowany. Większość moich znajomych też. Za Stwórcę się nie wypowiadam, nie mam pełnomocnictw. Pokażesz swoje?

Pełnomocnictwo maił Jezus z Nazaretu. Wykazał je swoimi czynami i śmiericą na krzyżu. Ja nie głoszę czegoś nowego. Nie musisz czuć sie atakowany, aby nim być, ale w rzeczywistosci to Ty odczuwasz to najbardziej, zwłaszcza, gdy tym atakom ulegasz.

"Nie musisz czuć się atakowanym, aby nim być" - to tak jak w Związku Radzieckim niektórzy nie musieli być schizofrenikami, by trafić do psychuszki, bo odpowiednie służby lepiej wiedziały, czy ich ocena rzeczywistości jest prawidłowa czy chora. Żaden LGBT jak dotąd nie wyzywał mnie, nie kopał, nie zagradzał mi drogi gdy gdzieś szedłem i nie rzucał niczym w moim kierunku. Żadnego ataku nie doświadczyłem, ale u Ciebie, tak jak u każdego ideologa, gdy rzeczywistość z tą ideologią się nie zgadza, to tym gorzej dla rzeczywistości.

Żaden nie występował przeciwko ludzkiej płciowości w Twojej obecności... jasne. Za to ja widzę to ostatnio już co krok.

Nie wiem o czym piszesz. "Występowanie przeciwko ludzkiej płciowości" najbardziej kojarzy mi się z kastracją, ale to chyba nie o to chodzi... "Widzę to ostatnio już co krok" - mieszkasz w Amsterdamie? Bo nie wierzę, że w Polsce są miejscowości czy nawet dzielnice, w których osoby LGBT można spotkać "co krok", i to jeszcze na dodatek w sytuacji "występowania przeciwko ludzkiej płciowości".

Np. akceptacja aktów homoseksualnych jest występowaniem przeciwko ludzkiej płciowości.

Napisałeś m/w tyle, co np: akceptacja kradzieży zakłada afirmację prywatnej własności, bo bez niej nie mogłaby mieć miejsca...

@SPE: com napisał, napisałem, a Ty żeś nie zrozumiał. Zamiarem sprawcy kradzieży jest przywłaszczenie cudzej rzeczy, a więc jego czyn jest zaprzeczeniem afirmacji prywatnej własności. Akt homoseksualny nikogo zaś płciowości nie pozbawia. Twoje porównanie jest więc chybione.

Skutkiem już samej decyzji o dokonaniu aktu homoseksualnego jest postawienie siebie wbrew prawdzie o ludzkiej płciowości; zabicie tej prawdy w sobie... To jest grzechem.

To, o czym piszesz, jest właśnie łaską uczynkową. Bóg uzdalnia człowieka do skruchy, bo bez tego nikt z nas nie dałby rady wyrwać się z zasadzki zastawionej przez Nieprzyjaciela (Jezus powiedział, że sami, bez Niego, nic uczynić nie możemy). Ta łaska jest inicjatywą samego Boga, hojnie udzielaną grzesznikom, zwłaszcza o niezatwardziałych sercach, ale bardzo często odrzucaną. Drugim krokiem, już naszym, jest skrucha, czyli poznanie i przyjęcie dobrodziejstwa łaski uczynkowej, żal za grzechy i postanowienie poprawy, przystąpienie do spowiedzi bądź chrztu, albo przynajmniej akt żalu doskonałego, jeśli nie ma możliwości skorzystania z sakramentów Kościoła. Dopiero poprzez to nasze współdziałanie z Bogiem możemy otrzymać od Boga na powrót utraconą łaskę uświęcającą, która jest pełnym nawróceniem. Samo,"potrząśnięcie" Szawłem przez Jezusa, to jeszcze nie było jego mawrócenie - to sposób, w jaki Jezus udzielił Szawłowi łaski uczynkowej, a którą Szaweł zrozumiał i przyjął. To była ostatecznie właśnie jego decyzja i przypuszczalnie, sądząc po powadze owego zdarzenia, również ostatnia szansa dana mu przez Pana na nawrócenie. Kednak nie każdy człowiek się nawraca. Faraon się ostatecznie nie nawrócił, choć otrzymywał potężne ostrzeżenia. Apokalipsa również mówi o masie ludzi, którzy cierpiąc skutki swoich grzechów, nie nawracają się, lecz tym bardziej bluźnią Bogu.

Czyli dochodzimy do zgody, że w omawianym przypadki inicjatywa działania łaski była ze strony Boga. Czyli nie jest wymagane nawrócenie, by móc skorzystać z łaski, ponieważ samo nawrócenie jest jej owocem.

Czyli wcześniejsze twierdzenie kolegi QantaCura, że działanie łaski musi poprzedzać akt skruchy jest błędne - Paweł nie prosił o łaskę i nie wykazywał skruchy, jego nawrócenie było wynikiem łaski Boga, z którą Paweł postanowił współpracować. Ale nie zabiegał o nią, ani nie prosił.

Widzę, że przeczytałeś co innego, niż napisałem.

To wróćmy do sedna - czy uważasz, że działanie łaski musi poprzedzać akt skruchy? Ja uważam, że nie, czego dowodem jest przykład Pawła, którego spotkała łaska, będąca przyczyną jego nawrócenia.

Najpierw jest łaska uczynkowa, potem dokonany w wolności (dzięki łasce uczynkowej) szczery akt skruchy, a dopiero po nim Łaska uświęcająca, a więc Boża obecność w człowieku. Człowiek musi oddać wszystko, co posiada (czyli... swoje grzechy) w zamian za drogocenną perłę.

Czyli "najpierw łaska", a nie "najpierw nawrócenie i skrucha", jak mówił QuantaCura. Nawrócenie jest efektem łaski, a nie warunkiem koniecznym, by łaskę otrzymać.

Pełnią łaski jest dopiero łaska uświęcająca i to do niej prowadzić może człowieka, który tego chce, łaska uczynkowa, a ona jest w tym kontekście zaledwie środkiem. Poczytaj lepiej na ten temat trochę samodzielnie, bo forma dyskusji chyba nie sprawdza się w tym momencie do tego tematu.

Nie ma żadnego, tym bardziej wiecznego dobra z zaprzeczania dobru daru ludzkiej płciowości. I chodzi tu o akty ludzkiej woli w słowie, myśli, czynie... Nimi człowiek zaprzecza realnie.

Ewangeliczne przykłady pokazują, że Bóg większą wagę przywiązuje do wiary i miłości bliźniego, niż do indywidualnych grzechów. Tu nie chodzi o akceptowanie czynów homoseksualnych, ale też nie jest tak, że akurat ta kategoria grzechu stoi jakoś wyżej w hierarchii win. Grzesznikami jesteśmy wszyscy.