Izabela Portugalska ze św. Elżbietą Węgierską. XV-wieczne dzieło Petrusa Christusa

Patronką tą jest św. Elżbieta Węgierska (1207–1231), córka króla Węgier Andrzeja II i żona hrabiego Turyngii Ludwika IV. Zasłynęła z działalności dobroczynnej, zafascynowana przykładem św. Franciszka z Asyżu i św. Klary, żyjących w jej czasach. Kiedy jej mąż zmarł podczas wyprawy krzyżowej, odsunęła się od życia dworskiego, opuściła zamek w Wartburgu i złożyła śluby jako jedna z pierwszych tercjarek franciszkańskich. Dlatego jej atrybutem widocznym na obrazie jest korona, którą sama zdjęła ze swej głowy, by przywdziać franciszkański habit. To potrójna korona, bo mówiono, że Elżbieta promieniowała świętością jako dziewica, żona i wdowa. W Marburgu ufundowała przytułek dla opuszczonych, gdzie codziennie posługiwała ubogim, prowadząc jednocześnie bardzo surowy tryb życia. Zmarła w wieku zaledwie 24 lat w opinii świętości, a jej grób stał się celem licznych pielgrzymek. W 1235 roku, cztery lata po jej śmierci, kanonizował ją papież Grzegorz IX.

oceń artykuł