Jezus mówi, abyśmy uważali na siebie

Łk 17,1-6

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu dla jednego z tych małych. Uważajcie na siebie!

Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli będzie żałował, przebacz mu. I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwrócił się do ciebie, mówiąc: „Żałuję tego”, przebacz mu».

Apostołowie prosili Pana: «Dodaj nam wiary». Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna».

Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia;  lecz biada temu, przez którego przychodzą.  Łk 17,1

Któż z nas nie potknął się w życiu? Gdy zaaferowany ważnymi sprawami tego świata, nie dostrzegł znaczenia małych spraw osób nam najbliższych? Gdy wypowiedział o jedno słowo lub zdanie za dużo? Gdy pomylił fakty z plotkami? Gdy nie chciał słuchać mądrych podpowiedzi innych, zajęty swoimi mądrościami? Greckie słowo skandalos można przetłumaczyć jako zgorszenie lub potknięcie. Ono zawsze – wcześniej lub później – staje się widoczne dla innych. Jezus mówi, abyśmy uważali na siebie. Byśmy nie stali się pierwszym klockiem domino, który przewracając się, pociąga za sobą inne.