Zdanie większości

1 Mch 2,15-29

Królewscy wysłańcy zmuszali do odstępstwa przez uczestnictwo w składaniu ofiary. Wielu spomiędzy Izraelitów przyszło do nich. 1 Mch 2, 15

Nie interesuje mnie zdanie większości. Zawsze znajdą się tacy, którzy ze względu na paraliżujący lęk czy zwykły koniunkturalizm przystaną do „królewskich wysłańców zmuszających do odstępstwa”. Nie mnie ich oceniać. Nasze pobożne deklaracje brutalnie weryfikuje życie, a gorące, płomienne zapewnienia „Nigdy nie zaprę się Ciebie!” mają krótki termin ważności. „Wszyscy Jego znajomi stali z daleka...” – jak porażająco brzmi ten biblijny opis.

„Ten, kto biernie akceptuje zło jest za nie tak samo odpowiedzialny jak ten, co je popełnia” - nauczał Martin Luther King.

Gdy podczas ostatnich dni Jana Pawła II drodze krzyżowej w Koloseum przewodniczył prefekt Kongregacji Nauki Wiary kard. Joseph Ratzinger (trzy tygodnie później został wybrany papieżem) czytał: „Krzyczą, ponieważ wszyscy krzyczą, a krzyczą oni to samo, co wszyscy inni. I w ten sposób sprawiedliwość jest zdeptana przez słabość, tchórzostwo i obawę przed dyktatem panującego nastawienia. Cichy głos sumienia zagłuszony jest przez krzyki tłumu. Zło czerpie swą siłę z niezdecydowania oraz dbałości o to, co pomyślą inni ludzie”.

Jak to dobrze, że w tłumie znajdują się Matatiasze, którzy wbrew zdaniu większości mówią donośnym głosem: „Jeżeli nawet wszystkie narody, które należą do państwa podległego królowi, słuchają go, odstąpiwszy od kultu swych ojców, i zgodziły się na jego nakazy, to jednak ja, moi synowie i moi krewni będziemy postępowali zgodnie z przymierzem, które zawarli nasi ojcowie”.