Marzenie Boga o człowieku
Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany. Łk 10,33-34
Łk 10, 25-37
Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»
Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?»
On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego». Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył».
Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?»
Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.
Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź, i ty czyń podobnie!»
Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany. Łk 10,33-34
Można rozglądać się po świecie i zaglądać w najdalsze zakamarki ludzkiego życia, a jednocześnie odwracać wzrok od człowieka mijanego po drodze. Można zatrzymywać innych wielkimi słowami i ideami zmieniającymi świat, a nie zatrzymać się przy leżącym na drodze, po której idę. Można wiele mówić o miłości, współczuciu i empatii, posyłając na tę drogę innych, samemu zatrzymując się w bezpiecznej odległości. Jezus, opowiadając przypowieść o dobrym Samarytaninie, odsłania przed nami marzenie (nie tylko) Boga o człowieku: o nas, którzy we wszystkim możemy upodobnić się do Niego i do Jego miłości.
