Spójrzmy w stronę, w którą kieruje swoje spojrzenie anioł. Na ziemi, tuż obok dziewczynki, wije się jadowity wąż. Dzięki wysłannikowi z nieba dziecko jest jednak bezpieczne, nie zdając sobie nawet sprawy z niebezpieczeństwa.

Postać Anioła Stróża, indywidualnego opiekuna człowieka, stała się popularna w sztuce w XVII wieku. Ludzie zamożni zaczęli wówczas zamawiać u artystów dzieła, które nie tylko miały dekorować ich mieszkania, ale także pełnić funkcje pedagogiczne w stosunku do dzieci zamawiającego. Powstał wtedy schemat przedstawiania Anioła Stróża z dzieckiem. Mały odbiorca miał z takiego obrazu wyciągnąć wniosek, że anioł się nim opiekuje, ale jednocześnie pilnuje go, żeby nie stał się niegrzeczny. Ten powielany potem w niezliczonych naśladownictwach motyw okazał się tak sugestywny, że do dziś Anioł Stróż kojarzy nam się przede wszystkim z opieką nad dziećmi. Na sentymentalnym w swej wymowie obrazie Stielera wąż symbolizuje zło – nie tylko grożącą śmierć, ale także grzech. Dziecko może zawsze liczyć na bezwarunkową i czułą pomoc anielską. Związek między dzieckiem a jego opiekunem artysta podkreślił, nadając im fizyczne podobieństwo. Anioł wygląda jak starsza siostra śpiącej dziewczynki.