Jego muzyka jest tak inna od większości dzieł tworzonych przez współczesnych kompozytorów, że od razu przykuwa uwagę. Nie eksperymentami, nie harmonicznymi „udziwnieniami”, ale właśnie ciszą, czystością, pokornym budowaniem atmosfery kontemplacji. Niektórzy nazywają go minimalistą, ale on sam twierdzi, że jego utwory więcej mają wspólnego z wielowiekową tradycją chorału gregoriańskiego i renesansowej polifonii niż z twórczością minimalistów amerykańskich, takich jak np. Steve Reich. „Pociąga mnie, gdy doświadczam czegoś nieznanego, nowego, ważnego dla mnie. Wydaje się, że to obce terytorium można łatwiej zdobyć dzięki redukcji niż mnożeniu zawiłości. Redukcja z pewnością nie oznacza uproszczenia, lecz pozwala na ogromne skupienie na istocie zjawisk” – wyjaśnia.