Niespokojne serce Augustyna, czyli święty utkany z rozdzierającej tęsknoty za Stwórcą

Niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie – to zdanie, zapisane niemal na samym początku „Wyznań” św. Augustyna, zna prawie każdy z nas. Można powiedzieć, że jest ono nie tylko kwintesencją tego dzieła, ale również doskonałym streszczeniem życia biskupa Hippony. Niepokój rzucał go nieraz po mrocznych zakamarkach świata, nim święty wreszcie odkrył, że to, czego szuka, jest najbliżej jak tylko się da.

Ugodzony w serce

Augustyn wydaje się cały utkany z ogromnej, rozdzierającej tęsknoty za Bogiem, a jej powód przedstawia w zdaniu, które poprzedza to zacytowane na wstępie: „Stworzyłeś nas, Panie, jako skierowanych ku Tobie”. Przyczyna tęsknoty leży więc w samej konstrukcji człowieka, stworzonego na Boży obraz. I właśnie to „skierowanie ku Bogu”, a jednocześnie poczucie, że nie można Go dosięgnąć w taki sposób, w jaki by się chciało, jest źródłem najbardziej przejmujących fraz zapisanych przez świętego filozofa.

oceń artykuł