Sierpień coraz rzadziej kojarzy nam się ze strajkami w gdańskiej stoczni. Słynne zdjęcie, na którym Wałęsa podpisuje porozumienie z rządem PRL, zna dziś jedynie co piąty licealista. Gorzej, że jako społeczeństwo chyba nie byliśmy jeszcze tak daleko od głównego przesłania Solidarności (nigdy jedni przeciw drugim) jak dziś. Ale z drugiej strony jesteśmy na podobnym zakręcie jak 45 lat temu. Kończy się jakaś epoka, wyczerpuje amunicja w okopach wojny polsko-polskiej, jest oczekiwanie generalnej zmiany, nie tylko ustrojowej. Co więcej, choć wydaje się, że tamtych 21 postulatów pochodzi z odległej galaktyki, to da się je przełożyć na współczesne realia, bo dotyczyły nie tylko spraw bytowych, ale i stosunków społecznych, kwestii związanych aspiracjami i godnością pracy. Gdańszczanin Karol Nawrocki (rocznik 1983, kandydat wspierany przez NSZZ „Solidarność”) w kampanii oraz w orędziu na inaugurację prezydentury także ujął swój plan w 21 punktach. Przypadek? Raczej świadome odwołanie. Czy ma ono sens w 2025 roku? A do jakiej tradycji powinniśmy się odwoływać, jak nie do tej właśnie?