Magdalena Dobrzyniak: Kard. Timothy Radcliffe OP porównał kapitułę do oddychania w organizmie zakonu. Jakiego oddechu nabrali dominikanie podczas kapituły generalnej w Krakowie?

o. Łukasz Wiśniewski OP: To jest bardzo dobre porównanie. Bez oddechu nie ma życia, a w naszym przypadku bez oddechu, którym jest kapituła, nie ma życia dominikańskiego. Kapituła to esencja życia dominikańskiego, to spotkania, rozmowy, dyskusje, stawianie trudnych pytań, zaangażowanie wszystkich braci. Na kapitule o przyszłości decyduje się wspólnie. Każdy brat ma równy głos i każdy się może wypowiedzieć. Każdy musi być usłyszany. Ale kapituła to także świętowanie. Świętujemy wspólnie nasze powołanie, to, kim jesteśmy. To radość spotkania braci z całego świata i odkrywanie, że choć jesteśmy bardzo różni, to potrafimy być razem. Pochodzimy z różnych kontekstów kulturowych, mówimy w różnych językach, odbijają się na nas napięcia i polaryzacje, które są obecne w różnych społeczeństwach i w Kościele, a mimo to świętujemy naszą jedność. Nie bez powodu mówimy, że my nie odbywamy kapituły, ale ją świętujemy.