Mamy „psychę”, by odrzucić plan doskonały
A teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu… (Pwt 10,12)
Pwt 10, 12-22
A teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu… (Pwt 10,12)
Dlaczego najbardziej realistyczny i praktyczny przepis na szczęśliwe życie jest jednocześnie największą utopią? Wszak oczekiwania Boga są wprost nieproporcjonalne do naszej odpowiedzi (czy raczej – odmowy) na Jego plan. Czy Bóg żąda niemożliwego? Nie oczekuje przecież niczego innego niż zgody na Jego postanowienia, Jego rozumienie sprawiedliwości, porządku, miłości.
Oto wielka tajemnica naszej niewiary: odrzucamy to, co jest jedyną gwarancją pokoju i szczęścia, szukając spełnienia we wszystkim, co pokoju i szczęścia dać nie może. Może największym pytaniem w historii ludzkości jest pytanie o powód, dla którego mamy „psychę” – mówiąc językiem młodzieży – by odrzucić doskonały plan Tego, bez którego woli, miłości i tchnienia nie istniejemy.
Jacek Dziedzina w I czytaniu
Zastępca redaktora naczelnego, w „Gościu” od 2006 roku, specjalizuje się w sprawach międzynarodowych oraz tematyce związanej z nową ewangelizacją i życiem Kościoła w świecie; w redakcji odpowiada m.in. za kierunek rozwoju portalu tygodnika i magazyn "Historia Kościoła"; laureat nagrody Grand Press 2011 w kategorii Publicystyka; ukończył socjologię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, pracował m.in. w Instytucie Kultury Polskiej przy Ambasadzie RP w Londynie, prowadził również własną działalność wydawniczą.
Polecane w subskrypcji
-
- Kościół
-
- Rozmowa
-
- Świat
-
- Świat
