Ostia przywitała nas słońcem i wibrującym w uszach chórem cykad, wyśpiewujących swoje pieśni godowe. – To na upał. Im większa spiekota, tym głośniej cykają – wyjaśnia nasza przewodniczka Ewa Czuchaj, Polka, która od kilkudziesięciu lat mieszka w Ostii. Pokazała nam najpierw współczesne miasto, z którym związała swoje życie, kościół, przy którym skupia się miejscowa Polonia, nadmorskie plaże i drogę, która z wybrzeża prowadzi wprost do Rzymu, podobnie jak starożytny trakt, który poprowadzi nas przez Ostię Antyczną. Tam będziemy szukać śladów świętej Moniki i świętego Augustyna, dni spędzonych przez matkę i syna w portowym mieście i łez wylanych w żałobie przez przyszłego biskupa Hippony, gdy składał ciało matki w grobie. Od niego zaczynamy spotkanie z przeszłością.