Historia katedry w Kolonii, trzeciego pod względem wysokości kościoła na świecie (po ewangelickiej katedrze w Ulm i bazylice Matki Boskiej Królowej Pokoju w afrykańskim Jamusukro), przez wielu uznawanego za najdoskonalszy przykład gotyku, pełna jest niezwykłych zwrotów akcji. I choć obecnie odwiedza ją co roku około 6 mln turystów, przez wieki wątpiono, czy kiedykolwiek zostanie ukończona.

Wielkość i precyzja

Impulsem do budowy kolońskiego giganta było sprowadzenie w 1164 r. z Mediolanu relikwii Trzech Króli, które blisko sześćdziesiąt lat później złożono w bogato zdobionym relikwiarzu, wykonanym przez francuskiego złotnika Mikołaja z Verdun. Istniejąca wcześniej w tym miejscu katedra karolińska z IX wieku okazała się zbyt mała, by pomieścić tłumy przybywające do miasta, które nagle urosło do rangi największego ośrodka pielgrzymkowego po Ziemi Świętej, Rzymie i Santiago de Compostela. Decyzja o budowie nowej katedry zapadła w 1225 roku, a przypieczętował ją pożar poprzedniej świątyni, który wybuchł w roku 1248. Nowa katedra miała być wizerunkiem najbogatszego miasta w całym cesarstwie, musiała więc oszałamiać wielkością i zachwycać precyzją wykonania licznych elementów ozdobnych.