W leniwe, gorące popołudnie nasze auto wspina się wzdłuż winnic i gajów oliwnych na wzgórze, na którego szczycie leży niewielkie, pięciotysięczne miasteczko. Montefalco, nazywane „balkonem Umbrii”, leży niemal w samym środku tego regionu, o którym mówi się, że jest zielonym sercem Włoch. Zaledwie 20 kilometrów dzieli je od Spoleto, 30 – od Asyżu, 50 – od Perugii. W średniowieczu znane początkowo jako Coccorone, swoją obecną nazwę zawdzięcza prawdopodobnie jednemu z sokołów (wł. falco) Fryderyka II Hohenstaufa. Cesarz, którego wielką pasją było właśnie sokolnictwo, odwiedził w 1240 r. to miejsce, znane z uprawy winorośli szczepu sagrantino, o charakterystycznej ciemnej skórce, dającego jedno z najbardziej cenionych włoskich win. Sagrantino produkowano także w obrębie murów miejskich. Do dziś, spacerując średniowiecznymi uliczkami, można natknąć się w wielu miejscach na pnące się po murach krzewy winorośli.