Wyniki matur oraz egzaminów kończących ósmą klasę niewiele różnią się od tych z lat ubiegłych. Można zaryzykować twierdzenie, że w granicach błędu statystycznego. Maturę zdało, jak zwykle, ośmiu na dziesięciu piszących, egzamin na koniec szkoły podstawowej wszyscy… bo oblać się go nie da. Średnia na maturze z matematyki (61 proc.) była minimalnie wyższa niż z polskiego (59 proc.), zdecydowanie najlepiej wypadł angielski (78 proc.). Aby wyciągnąć właściwe wnioski z tych wyników, trzeba pamiętać o dwóch rzeczach: po pierwsze próg wymagany, by zdać maturę, jest bardzo niski (30 proc.), po drugie Centralna Komisja Egzaminacyjna tak układa pytania, by tych ośmiu na dziesięciu mogło na nie odpowiedzieć. I znów się udało. Choć w podstawówkach takiego progu nie ma, zasada jest podobna. Wielokrotne próby przed właściwym egzaminem służą temu, by rodzice byli zadowoleni, a szkoły ponadpodstawowe miały w czym wybierać. Statystycznie jest więc w porządku, ale, jak wiadomo, „są trzy rodzaje kłamstwa: kłamstwa zwykłe, kłamstwa wierutne i statystyki” (jak mawiał Benjamin Disraeli, a nie Mark Twain). Prawdziwą natomiast wydaje się teza, że egzaminy są coraz łatwiejsze, bo poziom edukacji jest coraz niższy. A nie na odwrót. Matura to tylko termometr. Pozostaje mieć nadzieję, że prawdziwy jest również odczyt pokazujący stosunkowo niewielkie różnice w egzaminach 8-klasistów między dużym miastem, małym miastem i wsią. Jednak wyrównujemy szanse edukacyjne. Szkoda tylko, że jest to równanie w dół.