Doceniajmy filmowych szaleńców. Bez nich wszystko w kinie będzie plastikiem

Oba filmy zostały zmiażdżone przez większość krytyków filmowych. Jeden kosztował 200 mln dolarów i zarobił zaledwie 6 mln więcej niż wyniósł budżet. Drugi kosztował ok. 120-136 mln dolarów i zarobił jedynie 13 mln dolarów. Pierwszy film zaszokował wszystkich fanów jego pierwszej odsłony. Na drugi czekano ponad 40 lat i podczas premiery w Cannes uznano, że jego twórca oszalał. Pierwszy film to „Joker: Folie à Deux” Todda Phillipsa. Tytuł drugiego to „Megalopolis” w reżyserii maestro Francisa Forda Coppoli. 

Nie byłem wielkim entuzjastą „Jokera” z 2019 roku. Doceniam oscarową rolę Joaquina Phoenixa, ale okadzany z każdej niemal strony film zupełnie nie wydał mi się oryginalny, choć to właśnie oryginalność miała go odróżniać od większości superbohaterskiego kina z logo DC. „Joker” został zbudowany na schemacie „Taksówkarza” i „Króla komedii” Martina Scorsesego, czego sam reżyser był pewnie świadom, obsadzając w jednej z ról gwiazdę tamtych dzieł Roberta de Niro. Jednak to nie wtórność wobec nowojorskiego kina Scorsesego najmocniej mnie od „Jokera” odpychała. Joker z uniwersum Batmana zawsze był dla mnie ucieleśnieniem zła. Zła nie z tego świata. Zła niewytłumaczalnego, z którym nie można negocjować. To zło jest jak czarne oczy Michaela Myersa z „Halloween” i martwe oczy rekina ze „Szczęk” Spielberga. Oczy nieznające litości i empatii. Joker jest też symbolem chaosu, nihilizmu i czystego szaleństwa. U Phillipsa Artur Fleck staje się Jokerem, bo jest ofiarą kapitalistycznego społeczeństwa. Ba, jest odtrącony przez swojego prawdopodobnego ojca krezusa i miejskiego demiurga Thomasa Wayne’a (ojciec późniejszego Batmana), tak jak odtrąceni przez wielki biznes i klasę polityczną zostali mieszkańcy Gotham City. Fleck zostaje więc symbolem buntu przeciwko elitom i w zasadzie postacią tragiczną. Prawdziwym łotrem jest ojciec Batmana, którego śmierć przecież pchnęła Bruce’a do przeistoczenia się w Mrocznego Rycerza. A więc to Batman walczy o złą sprawę? W tegorocznym „Joker: Folie à Deux” widzimy już Artura w Arkham Asylum oraz na sali sądowej, gdzie powoli rodzi się w nim lider buntu społecznego i symbol chaosu, który ma zmieść stary porządek. Artur ma być rewolucjonistą, choć sam pragnie jedynie miłości, po tym jak w jego życiu pojawiła się Harley Quinn (Lady Gaga). Ona jednak również pragnie nie Artura, ale Jokera. Ona pragnie symbolu, a nie zagubionego mężczyzny. Wiktymizacja nieznośna, ale jednak mająca swój logiczny finał.