Zgodnie ze statusem Konferencji Episkopatu Polski jej przewodniczący może pełnić swoją rolę maksymalnie przez dwie pięcioletnie kadencje. 

Abp Tadeusz Wojda SAC urodził się 29 stycznia 1957 roku w Kowali na Kielecczyźnie, w rodzinie wielodzietnej, jako czwarte dziecko Władysława i Anieli z domu Pietrzyk. Jego młodszy brat również jest księdzem w Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego (pallotyni), zaś starsza siostra jest w Zgromadzeniu Sióstr Elżbietanek Cieszyńskich.

W 1976 roku wstąpił do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (SAC). W latach 1977-1983 odbył studia z filozofii i teologii w Wyższym Seminarium Duchownym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Ołtarzewie k. Warszawy, a jednocześnie w latach 1980-1983 studia z teologii fundamentalnej na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, ukończone tytułem magistra. W 1982 roku przyjął święcenia diakonatu w Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego, a 8 maja 1983 roku – święcenia prezbiteratu. Po święceniach przez kilka miesięcy pracował jako wikariusz w parafii Chrystusa Króla w Warszawie, a następnie był współpracownikiem pallotyńskiego Sekretariatu Misyjnego w Ząbkach.

Nowy numer 33/2021 DODANE 19.08.2021 AKTUALIZACJA 21.09.2021

Młodzież oczekuje autentyczności

O powodach odchodzenia z Kościoła młodzieży, wymaganiach wobec księży oraz wewnętrznych zagrożeniach dla Kościoła mówi metropolita gdański abp Tadeusz Wojda. 

W maju 1984 roku, decyzją Rady Prowincjalnej, został skierowany na studia z misjologii do Rzymu, na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, które ukończył doktoratem w 1989 roku. Obronił pracę doktorską nt. „Nurty teologii misji z Münster i Louvain”. Nostryfikowano ją na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie w 2001 roku.

2 stycznia 1990 roku ks. Wojda rozpoczął pracę w Papieskim Dziele Rozkrzewiania Wiary i w Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. Od 12 grudnia 2007 roku pełnił funkcję kierownika biura w Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. 24 lipca 2012 roku został mianowany przez papieża podsekretarzem w Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. Ponadto od 1991 roku ks. Wojda jest kapelanem wspólnoty sióstr boromeuszek w Rzymie, a od 1996 roku – kapelanem Centrum Edukacji Fizycznej dla niepełnosprawnych Czerwonego Krzyża Włoskiego. Jest też autorem licznych artykułów i rozpraw naukowych z zakresu misjologii.

12 kwietnia 2017 roku Ojciec Święty Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą białostockim. Święcenia biskupie ks. Wojda przyjął 10 czerwca 2017 roku. Udzielił mu ich prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów i Krzewienia Wiary kard. Fernando Filoni. Wspókonsekratorami byli abp Edward Ozorowski oraz abp Henryk Hoser. Podczas tej uroczystości odbył się ingres nowego arcybiskupa metropolity do archikatedry białostockiej.

2 marca 2021 roku abp Wojda został mianowany przez papieża Franciszka metropolitą gdańskim.

GOSC.PL DODANE 06.03.2024 AKTUALIZACJA 08.03.2024

Wybory Prezydium Konferencji Episkopatu Polski. Dlaczego są ważne?

Jaką władzę ma przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski? Dlaczego warto zajrzeć do Statutu KEP? I co zmieniają kościelne wybory? O tym rozmawiamy z ks. dr. Grzegorzem Strzelczykiem. 

W świetle ustawodawstwa kościelnego, Konferencja Episkopatu nie jest rządem ani zarządem Kościoła w danym kraju. Przewodniczący KEP nie jest zatem zwierzchnikiem pozostałych biskupów, nie pełni nad nimi nadrzędnej roli. Każdy biskup diecezjalny suwerennie rządzi w swojej diecezji i podlega wyłącznie zwierzchnictwu papieża. Zadaniem przewodniczącego jest koordynacja prac Konferencji, reprezentowanie jej na zewnątrz, oraz wypowiadanie się w jej imieniu – wraz z prezydium – w "szczególnych sytuacjach, zgodnie z opinią, przynajmniej domniemaną, członków Konferencji". Zwołuje więc Radę Stałą, zebranie plenarne, Radę Biskupów Diecezjalnych i przewodniczy ich obradom, przekazuje także sprawozdania z tych spotkań do Stolicy Apostolskiej. Niezależnie od braku szerszych kompetencji, dzięki zwoływaniu i prowadzeniu obrad Episkopatu, przewodniczący – nadając im kierunek - staje się niejako naturalnym jego liderem. Korzystając z tej roli może również inicjować wiele spraw i proponować całemu Episkopatowi różne rozwiązania. W ten sposób może – choć nie bez trudności – budować pewną strategię działania całego Episkopatu. Oczywiście o ile będzie w stanie wyrobić sobie właściwy autorytet. A jedną z najważniejszych jego ról jest budowanie jedności, poprzez godzenie różnorodności wśród tego niemal 100-osobowego gremium, składającego się z biskupów o bardzo różnych temperamentach oraz bardzo zróżnicowanej wrażliwości duszpasterskiej czy społecznej.

GN 10/2024 DODANE 07.03.2024 AKTUALIZACJA 07.03.2024

Wybory przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski. Wkrótce nowy głos Kościoła

Choć kompetencje przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski sprowadzają się do funkcji reprezentacyjnych i organizacyjnych, jego głos jest przez Polaków postrzegany jako stanowisko Kościoła w Polsce.  

Na czele Konferencji Episkopatu stoi jego prezydium. W jego skład wchodzą: przewodniczący i jego zastępca (wybierani spośród biskupów diecezjalnych na pięć lat, z możliwością ponownego wyboru na drugą kadencję) oraz sekretarz generalny (wybierany na ten sam okres; zwykle jest nim jeden z biskupów pomocniczych).

 Zasadniczym zadaniem Konferencji, wedle statutu KEP jest: „dostosowywanie form apostolatu do okoliczności czasu i miejsca”. W praktyce dzieje się to poprzez między innymi:

• przyjmowanie wspólnych programów duszpasterskich, 
• regulowanie kwestii liturgicznych i programów nauczania, 
• mianowanie ogólnokrajowych duszpasterzy stowarzyszeń, bractw i ruchów oraz 
• koordynowanie innych, ponaddiecezjalnych działań i akcji duszpasterskich.

KEP ma też możliwość wydawania tzw. „dekretów ogólnych”, czyli decyzji w zakresie regulacji kwestii liturgicznych, świąt kościelnych na danym terenie, programu formacji kandydatów do święceń, kwestii związanych ze szkolnictwem i nauczaniem religii lub kościelnymi środkami społecznego przekazu bądź też pewnych kwestii ekonomicznych (z wyłączeniem sum transakcji wymagających pozwolenia Stolicy Apostolskiej). Dekrety ogólne muszą zostać przyjęte przez 2/3 członków Konferencji a następnie zatwierdzone (recognitio) przez Stolicę Apostolską. 

Konferencja Episkopatu może wydawać także „deklaracje doktrynalne” przyjęte jednomyślnie i opublikować je, lub jeśli takiej jednomyślności nie ma – przy poparciu przynajmniej dwóch trzecich biskupów członków konferencji. Wówczas konieczne jest jednak uzyskanie potwierdzenia (recognitio) Stolicy Apostolskiej. W każdym jednak wypadku (niezależnie od jakichkolwiek procedur czy kwestii formalnych), niezbywalnym wymogiem wynikającym z natury Kościoła katolickiego, jest pełna jedność z nauczaniem papieskim.

W wydanym w 1985 roku “Raporcie o stanie wiary” kard. Joseph Ratzinger, ówczesny prefekt Kongregacji Nauki Wiary podkreślił, że “żadna Konferencja Biskupów nie posiada sama z siebie misji nauczania. Także jej dokumenty nie mają jakiegoś specjalnego znaczenia, ale takie, jakie nadają im poszczególni biskupi”.

Czytaj też:

GN 3/2018 DODANE 18.01.2018 AKTUALIZACJA 14.03.2024

Nadajemy ton Europie

O słabościach Kościoła w Europie, kwitnącym chrześcijaństwie w Azji i Afryce, nawracaniu się muzułmanów oraz silnej wierze Podlasia opowiada abp Tadeusz Wojda.