Watykan i synagogę nad Tybrem dzieli odległość kilometra. A jednak żeby papież mógł ten odcinek pokonać, trzeba było prawie dwóch tysięcy lat. W niedzielne popołudnie 13 kwietnia 1986 roku zrobił to Jan Paweł II. U progu żydowskiego domu modlitwy, wykraczając poza protokół, serdecznie uściskał się z głównym rabinem Rzymu Elio Toaffem. Rabin tak wspominał to, co nastąpiło potem: „Do synagogi weszliśmy razem; szedłem wśród milczącego tłumu jak we śnie. Papież obok mnie, za nami kardynałowie, prałaci i rabini: niezwykły orszak, z pewnością jedyny taki w długiej historii synagogi. Weszliśmy na tewę, stanęliśmy twarzami do ludzi. I wówczas wybuchły brawa. Niekończący się aplauz, oczyszczający nie tylko dla mnie, ale też dla wszystkich obecnych, którzy wreszcie zrozumieli do głębi doniosłość tej chwili”.