Abp Adam Szal: Ulmowie wołają o wrażliwość ludzką. O to, aby być po prostu człowiekiem

Bogumił Łoziński: Co mówi nam Pan Bóg przez wyniesienie na ołtarze rodziny Ulmów?

Abp Adam Szal: W czasie procesu beatyfikacyjnego Stolica Apostolska zapytała, dlaczego dopiero teraz wystąpiliśmy z prośbą o beatyfikację rodziny, która zginęła w 1944 r. Odpowiedzieliśmy, przytaczając różne argumenty, ale tak do końca ta odpowiedź mnie nie satysfakcjonowała, zresztą to pytanie chodziło za mną od dawna. Gdy w 2017 r. wystąpiłem o wyłączenie rodziny Ulmów z procesu grupy męczenników II wojny światowej, nie przypuszczałem, że Pan Bóg doprowadzi tak szybko do decyzji Franciszka o beatyfikacji. Odczytuję to wyniesienie na ołtarze, po prawie 80 latach od ich śmierci, jako znak czasu dany nam przez Boga. Moje przeświadczenie potwierdził kard. Robert Sarah, gdy podczas pobytu w Rzymie wraz z księdzem postulatorem rozmawiałem z nim o beatyfikacji Ulmów. Kardynał powiedział, że jest to katecheza dla współczesnego świata, który odchodzi od ideału życia we wspólnocie rodzinnej, małżeńskiej, sakramentalnej. Kolejnym takim znakiem jest dla mnie pewien drobny szczegół. Zastanawialiśmy się, jaką datę ich liturgicznego wspomnienia zaproponować Stolicy Apostolskiej. Jako oczywisty narzucał się dzień ich męczeńskiej śmierci, ale to jest okres Wielkiego Postu, dzień przed uroczystością Zwiastowania Pańskiego. Przyszła nam myśl, aby ich liturgiczne wspomnienie było obchodzone w rocznicę ślubu Józefa i Wiktorii, która przypada 7 lipca. Sprawdziliśmy w kalendarzu liturgicznym, czy nie ma jakiejś uroczystości czy święta, i okazało się, że nie. Stolica Apostolska ten dzień zaaprobowała. To jest dla mnie potwierdzenie, że w beatyfikacji Ulmów chodzi o rodzinę, która jest wyzwaniem dla współczesnego świata, gdyż z kryzysu rodziny rodzą się inne problemy, jak chociażby związek z Kościołem, życie sakramentalne czy powołania.