Nowy numer 11/2024 Archiwum

W relacji Rosja–Chiny car jest tylko jeden. I nie jest to władca Kremla

Rosja nie jest i nie będzie partnerem dla Chin. Może być chińskim wasalem, a nawet chińską kolonią. W Moskwie wiedzą, że przegrana wojny w Ukrainie tylko ten proces przyspieszy.

Rok 1949. Chiński przywódca Mao Zedong składa pierwszą wizytę w ZSRR. Sowieckie stacje radiowe puszczają na okrągło pieśń o braterstwie radziecko-chińskim. W tym układzie nie ma jednak mowy o równorzędnym partnerstwie. Przekaz sączony w propagandowych utworach jest jasny: Związek Radziecki jest starszym bratem Chińskiej Republiki Ludowej. Nie chodzi tylko o „światło” rewolucji, jakie wyszło z Rosji, ale również o fakt, że Pekin był zmuszony przyjąć radziecką pomoc po wojnie domowej i japońskiej inwazji. Nie bez powodu w tle przemawiającego do „bratniego narodu” Mao Zedonga dominował ogromny wizerunek Lenina. Philipp Ivanov, historyk z Uniwersytetu Georgetown, który na łamach magazynu „Foreign Policy” przypomniał tę scenę, od razu dopowiada: „Chociaż Pekin chętnie przyjął radziecką pomoc, niechęć do bycia obsadzonym w roli młodszego brata była jednym z czynników, które ostatecznie doprowadziły do rozpadu tego związku”. Rzeczywiście, w ciągu lat Chiny całkowicie wyemancypowały się od Moskwy, tworząc własną drogę komunistycznej dyktatury. Dziś natomiast jesteśmy świadkami odwrócenia ról: to Moskwa występuje w roli młodszego brata Pekinu. Młodszego, to znaczy słabszego, potrzebującego wsparcia ze strony silniejszego. Niektórzy mówią już wprost o tym, że Rosja stała się de facto wasalem Chin. A ambicje władz w Pekinie sięgają o wiele dalej: perspektywa zrobienia z Rosji chińskiej kolonii jest nie tylko kusząca, ale nie całkiem odrealniona. Putin wie, że jego agresja na Ukrainę to również walka o przetrwanie Rosji jako państwa – teoretycznie ciągle jeszcze niezależnego, ale faktycznie już mocno uzależnionego od dawnego młodszego brata.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Jacek Dziedzina

Zastępca redaktora naczelnego

W „Gościu" od 2006 r. Studia z socjologii ukończył w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pracował m.in. w Instytucie Kultury Polskiej przy Ambasadzie RP w Londynie. Laureat nagrody Grand Press 2011 w kategorii Publicystyka. Autor reportaży zagranicznych, m.in. z Wietnamu, Libanu, Syrii, Izraela, Kosowa, USA, Cypru, Turcji, Irlandii, Mołdawii, Białorusi i innych. Publikował w „Do Rzeczy", „Rzeczpospolitej" („Plus Minus") i portalu Onet.pl. Autor książek, m.in. „Mocowałem się z Bogiem” (wywiad rzeka z ks. Henrykiem Bolczykiem) i „Psycholog w konfesjonale” (wywiad rzeka z ks. Markiem Dziewieckim). Prowadzi również własną działalność wydawniczą. Interesuje się historią najnowszą, stosunkami międzynarodowymi, teologią, literaturą faktu, filmem i muzyką liturgiczną. Obszary specjalizacji: analizy dotyczące Bliskiego Wschodu, Bałkanów, Unii Europejskiej i Stanów Zjednoczonych, a także wywiady i publicystyka poświęcone życiu Kościoła na świecie i nowej ewangelizacji.

Kontakt:
jacek.dziedzina@gosc.pl
Więcej artykułów Jacka Dziedziny